Logboek 2010/1 (Kreta>Fethiye)

Omslag van het tweede boek van mijn voormalige schoonvader

Vrijdag 29-01-2010

Mijn voormalige schoonvader laat weten dat hij behalve "Vlechtende handen" (1953) nóg een boekje over pitrietvlechten schreef: C. van Nieuwenhoven, "Het rietvlechtboek" (1956, zie hierboven), eveneens nog wel antiquarisch te vinden. Uit de publicatiedatum kun je afleiden dat hij knap oud moet zijn. Dat klopt. Hij en zijn vrouw zijn al in de negentig en wonen nog steeds op zichzelf. Pitriet is overigens hetzelfde als rotan (Engels: rattan). Dat wordt gemaakt door de lange lianen van de rotanpalm in verschillende dikten te versnijden. Waarvan acte.

Een grijze, sombere dag. De vorstgrens is ver weg in het oosten. Lagedrukgebieden uit het westen rijgen zich in onze omgeving aaneen. Ze zullen ook de komende dagen voor regen en wind en misschien onweer zorgen. Omdat ik ook vandaag niets gehoord heb kijk ik nog maar eens op de website van het Verbeeten Instituut en lees dat ze geen medisch inhoudelijke informatie over iemands persoonlijke situatie verstrekken via de e-mail. Oh. Dus bel ik op en word doorverbonden met de planningsafdeling. Daar weet men te melden dat ze mijn gegevens ontvangen hebben en dat ik rond 10 februari wordt opgeroepen voor een intake-gesprek. Nog twee weken nutteloos wachten! Ik mopper en weet tegelijkertijd dat er toch niets aan te doen is.

Vandaag meldt de NRC dat Rien Meijerink, de voorzitter van de Raad voor de Volksgezondheid en de Zorg adviseert om rokers en zwaarlijvigen een hogere premie te laten betalen voor hun ziektekostenverzekering. Anders zou de solidariteit waarop ons stelsel gebouwd is, gevaar lopen. Het is een dwaas en onuitvoerbaar idee, dat desondanks ongeveer om de vijf jaar de kop opsteekt. Als sinds lang bestaat de indruk dat mensen met risicovolle leefwijzen eerder goedkoper voor de zorg zijn. Ze gaan immers statistisch gesproken vroeger de pijp uit en maken minder kosten aan langslepende ziekten en gebreken in de ouderdom. Een recent rapport van het RIVM bevestigt die indruk. De ziektekostenverzekeraars voelden er dan ook nooit echt voor. De NRC vroeg nota bene ook de lector Leefstijlverandering van de Haagsche Hogeschool en huisarts en oud-politicus Rob Oudkerk om commentaar.  Hij vindt het RVZ-idee „zeer de moeite waard” Oudkerk: „We zullen iets moeten doen om de zorg betaalbaar te houden” Hij denkt wel dat het moeilijk is iemands leefstijl te controleren. Welk een diep denker! Waarom zo nodig ieder keer een reactie van deze zelf zwaarlijvige blaaskaak en beschamende schuinsmarcheerder gevraagd moet worden is me een raadsel. Je denkt misschien dat ik hem niet mag. Dat is zo.

In de Britse pendant van onze Commissie Davids wordt in Engeland Tony Blair verhoord. Zes uur lang. Hij verdedigt zich intelligent en zet zijn dilemma´s en keuzes helder uiteen. Blair vond ik altijd een man met inhoud. Niet dat ik het zondermeer met hem eens ben, maar de beste stuurlui staan aan wal denk ik als ik het lees. Stof om over na te denken.

Eind van de middag heb ik mijn broertje Wiebe aan de lijn. Sinds zijn prostatectomie in Duitsland zijn er tien dagen verstreken. Het gaat goed met hem, behalve dat hij kampt met incontinentie en experimenteert met diverse soorten luiers voor mannen. Tegelijkertijd rinkelt het mobieltje van Ans. Het is een dame van het Verbeeten Instituut met de vraag of ik al aanstaande dinsdag kan komen voor de intake. Natuurlijk!, zegt Ans. Er is kennelijk een afspraak van iemand anders uitgevallen. Ik ben opgetogen als ik het hoor. Acht dagen eerder! Aanvallen! Daar heb ik behoefte aan. Ik zet Ans bij haar moeder in Gorcum af en rijd vrolijk naar Inge in Heukelum om wat wijn te proeven. En keer vrolijk weer terug. Onderweg harde wind en hagel. Terug naar boven