Logboek 2010/1 (Kreta>Fethiye)
Andel (16)
Zaterdag 23-01-2010
Gisteren onderweg naar Heukelum horen we van de tegenslag bij mijn broertje. Na de succesvolle operatie dachten ze dat ze ervan af waren. In Gronau hebben ze uiteraard zijn uitgenomen prostaat onderzocht en in het mee weggenomen vetweefsel helaas een lymfeklier met tumorcellen ontdekt. Een lokale uitzaaing. Dat is zwaar kloten en hij en zijn vrouw zijn behoorlijk aangeslagen. Het betekent dat de omgeving van de weggenomen prostaat alsnog preventief bestraald moet worden. Dat kan pas na tien weken als de operatiewond genezen is. Ze zijn knap aangeslagen. Het leert je dat er bij kanker niet altijd snelle successen zijn. We knappen dat akkefietje even gauw op, was het maar zo.
Na de proeverij bij Inge eten we met Erik & Thea in Asperen bij Restaurant Oud Asperen aan de Achterstraat in het gelijknamige dorp. Nooit eerder geweest. Geleidelijk komt de stemming er weer in. Een prima keuken hebben ze daar en een originele kaart, we kunnen het aanbevelen. Later, Ans chauffeert en ik zit naast haar. Ik heb natuurlijk gedronken, zij niet. Op de brug over de Merwede bij Gorcum kijk ik naar rechts de rivier af. De halve maan werpt glinsteringen over de stroom. Ik zie de verlichte groene tonnen, drie op een rij richting Dordrecht. Een groen licht links en een rood licht rechts geven een stroomopvarend rivierschip aan. Ineens voel ik me hier volkomen misplaatst. We horen hier helemaal niet te zijn. We gingen hier juist weg, tweeëneenhalf jaar geleden voeren we door deze brug. Waarom zijn we niet gewoon aan boord, waar we horen? Een raar gevoel van verzet komt in me op. Wie of wat heeft het recht om zó diep in te grijpen in ons leven? Het is net of je eigen leven niet meer van jezelf is.
Omdat ik me wat schaam om de verwijzing naar een homeopathische website voor de fraaie parabel van Borges heb ik hem maar op mijn eigen site geplaatst, met een begin van een eigen commentaar: De Roos van Paracelsus. Een begin, want hoe vaker ik hem doorlees, hoe meer betekenissen ik erin zie. Dus ik vul het stuk nog verder aan in de komende dagen.
Een grijze zaterdag, temperatuur om het vriespunt. De komende week zal de winter weer terugkeren, tonen de weerkaartjes. Op op Kreta is het weer onstabiel, zo te zien. Er is iets met mijn laptop, zó traag heb ik hem nog nooit meegemaakt. Ik haal er wat programma´s af die ik nooit gebruik. Het helpt. Daarna loop ikzelf opnieuw vast in de wiskunde van Chaitins´ "Meta Math", dit keer in hoofdstuk 6, en val in slaap op de bank. Als ik ontwaak is er op Radio 4 een première voor Nederland aan de gang: Isabelle Faust speelt een nieuw vioolconcert van de Oostenrijkse componist Thomas Larcher met het Radio Filharmonisch Orkest o.l.v. Ed Spanjaard. Ze breekt een snaar op haar Stradivarius uit 1704 en leent even de viool van de concertmeester. Niet lang, men zet een nieuwe snaar op haar eigen viool en daarna speelt ze door. Het is een mooi concert, doet door de vele drieklanken wat aan het werk van Arvo Pärt denken. Terug naar boven
website maken