Logboek 2009/2 (Çanakkale> Odessa>Kreta)

De koperkleurige zee onder de wolken tussen Athene en Kreta

Dinsdag 24-11-2009

Stipt om zes uur staat schoonzoon Michel voor de deur. Tess & Jeff zijn vroeg opgestaan om ons uit te zwaaien. Nét voor de files uit rijdt Michel ons naar Schiphol. Het is opnieuw een grijze dag en soms miezert het. Ik praat met Michel over de files. Hij ziet ze tevoren op zijn navigatiecomputer. Die geeft alternatieve (sluip)routes aan. Sedert echter iedereen die apparatuur bezit zijn de sluiproutes ook vol en "zit" hij de opstoppingen liever gewoon uit op de snelweg. Ooit waren dergelijke files ook dagelijks mijn deel. Curieus dat die wereld nu niet meer de mijne is. Straks moet Michel ook nog weer helemaal terug, zijn eerste afspraak van vandaag is in Raamsdonksveer. Op Schiphol moeten we even wennen aan het elektronisch inchecken op een terminal, maar het werkt eigenlijk heel gemakkelijk. Onze bagage weegt ondanks alle nieuwe boeken slechts 37,7 kilo. De meeste boeken zitten echter in de nieuwe cabine-bag. Die wegen ze niet. Na de veiligheidscontrôle kopen we oude kaas, parfum voor Ans ("Paris" van Yves Saint-Laurent) en nog wat thrillers. Dat mag allemaal separaat in een gele Fly-Buy tas mee. We drinken koffie bij Starbucks, waar Floor en Rommerts´vriendin Esther bij zweren. In Istanboel viel het ons tegen maar ditmaal is de koffie inderdaad lekker.

De vlucht met een Boeing 737 van de KLM naar Athene vertrekt op tijd en verloopt rustig. Vlak voor we door de wolken gaan zie ik nog net de Loosdrechtse Plassen. Boven de Alpen is de bewolking kort weg maar vlak erop val ik in slaap en daardoor mis ik het uitzicht op Venetië. We vliegen over de Adriatische Zee langs de Italiaanse oostrand, die ook al snel verdwijnt onder bewolking. In Athene brengen we tweeëneenhalf uur door op de luchthaven. Een Airbus 320 van Aegean zet ons in 40 minuten over naar Iraklion. Ook nu bewolking maar het is windstil en tussen de wolkenwatten door zie je een merkwaardige koperkleurige zee (foto hierboven) Even na vijf uur lokale tijd zijn we op Kreta en huren voor 45 euro bij Hertz een Fiat Panda (een taxi naar Ayíos N. kost ruim 70 tot 100 euro). Het is al donker en de 63 kilometer leggen we in een rustig tempo in een uur af. Prettig is dat we de huurauto morgen ook nog de hele dag hebben. Kunnen we lekker boodschappen halen. Onze Dulce ligt prinsheerlijk aan de kade en er is niks mis met haar. Buurman Geert van de Anégada helpt ons de koffers binnen sjouwen. Het ruikt naar boot, zegt Ans. Alles is verrassend fris en droog en er zijn geen kakkerlakken. De walstroom is aan, de koelkast is aan en stinkt niet. Ik zet de afsluiters open en pomp de toiletten door terwijl Ans kritisch alle ruimtes inspecteert. Geen vocht, geen nattigheid, niks. Geert & Ine vangen ons vanavond op en ze serveren een lekkere pasta met gehaktballetjes en gezelligheid. Lord Byron - op wie ze pasten - maakt het goed maar kwam nog steeds niet uit zijn rui-periode. Dat hadden we eigenlijk onderhand wel verwacht. Terug aan boord kunnen we het niet laten en ruimen alle koffers en tassen leeg. Om half elf storten we vermoeid en dankbaar in bed. Terug naar boven