Logboek 2009/2 (Çanakkale> Odessa>Kreta)

Henkjan van Vliet

Maandag 16-11-2009

Even voor het middaguur begeef ik me op weg naar Amsterdam voor een ontmoeting met iemand die ik bijna dertig jaar niet meer gezien heb: Henkjan van Vliet, eind jaren ´70 coördinator van het toenmalige Consultatiebureau voor Alcohol en Drugs (CAD) in Utrecht. In september 1976 keerde ik na mijn Afrikaanse avontuur bij de MPLA in Angola weer terug naar Utrecht en werd (weer) huisarts bij het Jongeren Advies Centrum (JAC) aan de Oudegracht. Ik leidde vanuit het JAC ondermeer een succesvolle reddingspoging van een collega-instelling, Het Slaaphuis, een opvanghuis voor dakloze jongeren, toen Henkjan me benaderde om mee te werken aan de opzet van een methadonproject voor heroïneverslaafden. Aldus geschiedde en later, in de zomer van 1979, maakte ik de overstap naar het CAD en werd coördinator/arts van het Drugteam. Het CAD bestond in die tijd uit drie eenheden: Alcoholteam, Drugteam en Methadonteam en gistte van voortdurende conflicten waar het werk in de hulpverlening behoorlijk onder leed. Het Alcoholteam werd gedomineerd door een brigade van oudere lesbiennes die geloofden in een mix van persoonlijke groei en emancipatie, binnen het Drugteam heerste een anarchistische sfeer waarin men alle ellende toeschreef aan het kapitalisme dat eerst overwonnen moest worden en bij het Methadonteam wilde men op pragmatische wijze zoveel mogelijk methadon verstrekken. Op een klein centraal CAD-bureau aan de Wittevrouwensingel probeerde Henkjan vergeefs de boel een beetje bij elkaar te houden. In 1981 beet hij in het zand en werd opgevolgd door een interim-manager (Paul Turken). Weliswaar werd ikzelf ook op een zijspoor gemanoeuvreerd maar van de kloeke aanpak van laatstgenoemde heb ik veel geleerd. In die tijd hield ik me bezig met de het behandelen van alcoholisten, met de eventuele deelname van het CAD aan de RIAGG-vorming (quod non) en met de aanvraag bij het ministerie voor een crisis-/detoxificatiekliniek in Utrecht. Veel later kwam die er ook, aan de Maliebaan in Utrecht - een instelling waarin lang na mij tijd ook het hele ruziënde CAD opging en die vandaag de dag Centrum Maliebaan heet. In 1982 werd Turken opgevolgd door een veel minder getalenteerde interimmer, Herman van der Ploeg, die mij eruit werkte. Dat was maar goed ook want uit mismaakte trouw was ik er al veel te lang gebleven. In februari 1983 werd ik adjunct-directeur medische zaken in het toenmalige Ziekenhuis Oudenrijn in Utrecht.

Wilde jaren waren het, vol met stress en dwaze conflicten, vol mannetjesmakerij en zinloze vergaderingen waar ik driftig aan mee deed. Ook daar zou je een vermakelijk, boeiend boek over kunnen vullen. In mijn persoonlijk leven ging het ook wild toe. In 1977 eindigde de tanende relatie met mijn vriendin Marijke omdat ik verliefd was geworden op Liesje, een mooie meid die mijn eerste echtgenote werd. We kregen een dochter in 1978, Floor, en verhuisden naar Deil. Binnen twee jaar scheidden we weer. Er volgden vijf vrijgezellenjaren waarin ik diverse kortstondige relaties had, ondermeer met Margot Hulst (die nu in Frankrijk woont en die eind augustus 2007 nog met ons meezeilde van Arcachon naar Bilbao). Ach, ook over die jaren - niet allemaal even vreugdevol - valt een boek te schrijven. "Gooise vrouwen" zou er saai bij afsteken.

Henkjan kwam me in begin van dit jaar op het spoor door de publiciteit rond de affaire Jansen Steur. Hij woont tegenwoordig in een fraai appartement op een vijfde verdieping in het centrum van Amsterdam, vlakbij het Waterlooplein. Het weerzien is hartelijk en voor we het weten praten we honderduit. Wat is er veel gebeurd in onze levens! Opvallend hoe de CAD-jaren voor ons allebei een cruciale episode vormde, zij in tegengestelde richting. Voor HJ (zoals we hem toen noemden en waar ik nu maar mee doorga) was het aanleiding om het management definitief vaarwel te zeggen, voor mij om er juist definitief in door te gaan. Het is verleidelijk om nog veel meer te vertellen over vroeger en nu, maar dit stukje wordt ook alweer te lang. Om drie uur rijd ik net vóór de files uit terug naar Gorcum. Ans heeft een verrukkelijke andijviestampot met spekjes en rookwordt gemaakt. ´s Avonds verhuizen we naar haar jongste dochter Tessa, waar we zullen logeren tot we volgende week weer naar Kreta terugvliegen. Terug naar boven