Logboek 2019/4 Herfst in Gorinchem

Van de week keerde de narrow boat ook voor de winter terug in de Lingehaven.

Zaterdag 09-11-2019

Veel zon vandaag, maar ik merk er weinig van. Sinds gisteren heb ik een nieuwe game: Death Stranding. Het is er eentje in mijn favoriete genre van action-adventure games, waarin de actie vooral bestaat uit zoektochten en overleven in een complete open wereld, meestal een fantasiewereld, van een figuur die je als speler aanstuurt. In dit geval is er sprake van een post-apocolyptische wereld (zoals ook in het beroemde Horizon Zero Dawn). De setting is de Verenigde Staten na een cataclysmische vernietiging, waarbij de wereld bevolkt wordt door een soort zombies, wezens die in een toestand tussen leven en dood verkeren. De hoofdpersoon Sam Porter van de firma Bridges fungeert als koerier die voorraden vervoert tussen de schaarse plaatsen waar geïsoleerde gemeenschappen zich proberen te handhaven. Dat levert lange tochten op door spectaculaire landschappen. Wat me wat tegenvalt is dat er vrij lange stukken film in het verhaal zitten, maar die kun je ook overslaan. Verder krijg je in de verwoeste landschappen te maken met gewelddadige groepen separatisten, de Homo Demens, die persé op zichzelf willen blijven en ieder contact met andere gemeenschappen afwijzen. Hun leider heet Higgs. Grappig, de makers van het spel zijn goed thuis in wetenschap en literatuur. Het meest grappige is het scanwerktuigje Odradek, dat regelrecht ontleend is aan een prachtig kort verhaal van Franz Kafka: Die Sorge des Hausvaters. Ik schreef er lang geleden zeer enthousiast hier over.

     Ben ik niet een beetje te oud voor dergelijke spellen? Neu.. hoezo? Ik geniet er meestal van. Gisteravond wist ik het nog te beperken tot half één 's nachts, maar dat zal niet iedere keer lukken, vrees ik. Moge de lezer me vergeven dat ik mijn nieuwsgierigheid niet kan bedwingen en  zometeen de PS4 weer aanzet! Terug naar boven