Logboek 2012/4 (Kreta+Gorcum)

Direct naar

het laatste

verslag

Tijdens de laatste dagen van onze tocht naar Kreta, onze winterplek, lagen we enkele dagen voor anker, niet ver van het vroegere melaatseneiland Spinalonga. Een plek, geladen met geschiedenis en drama, waar ik een paar maal in mijn leven geweest ben. Een plek ook, die je niet gauw vergeet. Oorspronkelijk was het overigens geen eiland. Het zat vast aan het grote schiereiland Kolokitha. De Venetiaanse heersers groeven in 1526 een doorgang voor de zee, zodat het eiland beter verdedigbaar werd. Nog altijd is die passage te ondiep voor zeiljachten. De Venetianen versterkten het eiland met zware fortificaties, die werden gebouwd op de resten van een akropolis uit de oudheid. Mogelijk waren het overblijfselen van de antieke stad Olous.

Ik heb eerder over Spinalonga geschreven (gebruik de zoekfunctie. Bovenaan in het linkermenu).

De Egyptische stootwillen ter weerszijden van de windvaanstuurautomaat met zijn eigen (blauwe) stootwil. Het ensemble doet ergens aan denken

Maandag 01-10-2012

Gisteravond ouzo op het terras van koffiehuis 'Asteria', eten bij restaurant 'Du Lac' (slakken en mosselen) en afscheid wezen nemen van de crew van de Toedelodoki Bar. Een welgevulde avond, mag je zeggen.

Vanmorgen mijn baantjes gezwommen. Ik heb de gewoonte van drie jaar geleden weer opgevat. Het water is met 23^o nog lekker. Daarna duik ik onder de boot en bevestig ik de extra offeranode aan de schroefas; d.w.z. ik sla de staaldraad met de zinkstaaf om de schroefas. De staaldraad leidt naar boven en zit met een touwtje aan de railing vast. Om eventueel krassen op de scheepshuid tegen te gaan, heb ik een lang stuk flexibele stang om de draad gedaan. Ik ben zeer benieuwd; als er na een aantal maanden fiks veel 'vlees' van de offeranode verdwenen is, dan heeft het gewerkt.

Terwijl Ans de boot afspuit, maak ik foto's van de vastzittende afsluiter van het voorste toiletje en mail ze naar Fons. Die zal een nieuwe bestellen. Daarna koppel ik de koerscomputer van Raymarine los en schroef hem los. Op verzoek van Fons zal ik hem meenemen. Fons wil hem testen en updaten.

's Middags is er tijd om de correcties en veraderingen in hoofdstuk 20 in te brengen. We lopen aan het eind van de middag naar 'Asteria' voor de thee. We blijven niet lang; onder de luifel is het winderig. Boven de bergen in het zuiden hangen donkere wolkenpartijen. Misschien gaat het weer veranderen. Terug naar boven

Steiger B in de marina van Ayíos Nikoláos.

Dinsdag 02-10-2012

Vanmorgen geen spoor van donkere wolkenpartijen meer te bekennen. Geen weeromslag, maar een warme dag zonder wind. Na het zwemmen van mijn baantjes laat ik de generator een halfuurtje draaien. Ans ontdooit de koelkast en maakt hem schoon. Op Internet check ik in voor onze vlucht met Air Berlin, morgen. Aan het eind van de procedure kun je de instapkaarten downloaden en printen. De luchtvaartmaatschappij hoeft zelf steeds minder te doen, maar je staat ook niet meer in de rij voor een balie. We ruimen de waterslang op en trekken de hoes over de stuurstand en het stuurwiel, en dan zijn we eigenlijk vergaand klaar.

Er is tijd om verder aan mijn boek te werken. Ik schrap een forse alinea uit hoofdsstuk 20. Dat gebeurt niet vaak, maar het stuk vond ik bij nader inzien overbodig. Daarna voer ik correcties en aanpassingen in hoofdstuk 21 in. Onlangs informeerde TenPages hoever ik was. Het laat zich aanzien dat de revisie deze maand nog af is.

Om vijf uur, als de warmte wat afneemt, nemen we de bimini en de buiskap weg. Ik sluit de afsluiter van het koelwater van de motor. We zijn vergaand klaar. Straks om acht uur zullen we onze huurauto ophalen en een hapje eten boven de haven. Morgenochtend om acht uur rijden we af naar het vliegveld in Heraklion. We hebben een tussenstop in Zürich; daar moeten we drie uur wachten. Schoonzoon Jeffrey zal ons uit Düsseldorf ophalen. Terug naar boven

Vliegveld van Heraklion

Woensdag 03-10-2012

Zit je om half acht 's ochtends nog je kommetje met Griekse yoghurt op de kajuittrap leeg te lepelen, zit je 's avonds op dezelfde dag om half negen lekker te eten bij de Griek op de Langendijk in Gorcum. Vooruit! De wekker gaat om half zeven. De laatste werkzaamheden, zoals het afsluiten van alle electra-gebruikers (behalve de automatische bilgepomp) en het afkoppelen van de walstroom, het aftappen van de laatste watertank, het sluiten van de afsluiters en - nadat de koffers van boord zijn - het ophijsen en dubbel vouwen van de loopplank. Dat is niet alles, maar ik geloof niet dat we iets vergeten zijn. Met pijn in het hart laat ik ons bootje achter, maar ik geloof dat ze goed verzorgd is. Buurman Ulrich en zijn vrouw Sissi zullen er een oogje op houden. Het is zowaar bewolkt in Ayíos N. Het zoontje van de autoverhuurder rijdt ons naar het vliegveld van Heraklion. Onderweg enige lichte regen. Opmerkelijk: honderd meter voor de terminal stopt hij, stapt uit en dan moet ik het stuur overnemen. Hij is bang voor boze taxichauffeurs, die in hem een onwelkome concurrent zouden kunnen zien. Enfin, we stoppen bij 'Departures' en laden onze bagage uit, terwijl het joch ondertussen komt aanlopen en in de auto stapt, waarin we op zijn verzoek de sleutel hebben laten zitten. En snel wegrijdt.

De vlucht van Air Berlin vertrekt op tijd (foto hierboven). Rustige vlucht. Mooie uitzichten op o.a. Athene en de Kroatische kust. Venetië is net aan de andere kant van het vliegtuig zichtbaar. Vanaf de Alpen neemt de bewolking toe. Via een lange bocht over het Bodenmeer landen we op Zürich Airport. Ik dacht altijd dat dit vliegveld 'Kloten' heette, maar die naam zie je nergens. De Zwitsers hebben het door gekregen. Het is overigens een kraakzindelijk vliegveld. We moeten er drie uur moeten stukslaan. Dat lukt met eten, lezen en slapen. De vlucht naar Düsseldorf duurt nog geen uur. Jeffrey staat bij de uitgang en rijdt ons zó snel ondanks hevige regenval de tweehonderd kilometer naar Gorcum, dat er nog tijd is om even Barbara, Tessa, die met baby Vajèn, zéér gegroeid, bij haar is, en verdere kleinkinderen te groeten. En om even later bij 'Mykonos' te gaan eten, om niet meteen al het Griekse gevoel te verliezen. Thuis pakken we de koffers uit. Je merkt terdege dat je een uur extra hebt op deze dag, maar nu gaan we redelijk uitgewoond naar bed. Terug naar boven

Uit het slaapkamerraam: drenzende miezerregen

Donderdag 04-10-2012

De eerste blik uit het slaapkamerraam toont vanmorgen miezerige regen. Al die maanden tot voor eergisteren - een doodenkele uitzondering daargelaten - hebben we geleefd in een permanente zomer. Maar hier in Holland heeft de herfst genadeloos toegeslagen. Het gezellige terras, dat restaurant 'le Bon'Apart' op de 3e Waterkering drijft, is gesloten. Stoelen, tafels en parasols zijn weggeruimd. In mijn regenjack gedoken, de kraag omhoog, loop ik onder een paraplu door de drenzende vloed van hemelwater naar de bakker en de super, om spullen voor het ontbijt te kopen. Alles gorgelt, spettert en drupt. Wat een last en wat een straf om in zo'n land te moeten wonen! Na terugkomst zet ik de radio aan voor het nieuws. Lange files blokkeren de snelwegen. Ik mag me nog gelukkig prijzen: vroeger stond ik er ook in.

Later klaart het wat op. We halen boodschappen bij de Plusmarkt op Oost. Ans gaat naar haar moeder en ik zet me aan mijn boek. Correcties en veel wijzigingen in hoofdstuk 22, met Radio 4 op de achtergrond. Veel werk! Ans brengt het correctieexemplaar mee van schoonzusje Mieke. Zij is docent Nederlands en blijkt mijn strengste critica tot dusver. Maar zo heb ik het graag. Veel van haar op- en aanmerkingen zijn waardevol en neem ik over. Van de al gecorrigeerde hoofdstukken heb nummer 1 opnieuw doorgenomen op basis van haar werk. Voor hoofdstuk 22 kon ik het ook gebruiken. Volgende dagen corrigeer ik dus iedere dag een hoofdstuk met de - nu - drie verbeterversies (plus die van mezelf) en de hoofdstukken 2 t/m 21 alsnog met die van Mieke. Terug naar boven

Mijn bureau met de drie opengeslagen correctieexemplaaren van mijn boek

Vrijdag 05-10-2012

Gisteravond een leuk bezoek van onze buren en vrienden Wiger & Arina. We hebben ze maandenlang niet gezien. In die tijd maakten ze met hun boot een mooie tocht naar Engeland (Harwich en Cowes). Laat wordt het niet, want ze moeten allebei de volgende ochtend werken.

Vandaag werk ik zelf hard aan de voltooiing van mijn boek. Met de drie correctieexemplaren op mijn bureau completeer ik hoofdstuk 23 (foto hierboven). Ook doe ik de eerste tien hoofdstukken met behulp van het exemplaar van schoonzus Mieke. Wonderlijk dat ze er toch nog andere dingen uithaalt - fouten, verschrijvingen en vreemde zinsconstructies - die de andere proeflezers niet zagen. Zo vult het elkaar goed aan.

Het is een grijze dag met buien en veel wind. Straks eerst maar weer eens naar Wijnhuis Heukelum.  Terug naar boven

Opvallend hoelang het donker blijft. Het is hier half acht.

Zaterdag 06-10-2012

Samen gisteravond een oude favoriet op DVD opnieuw bekeken: 'Amadeus' van Milos Forman, waarbij een gefrustreerde Salieri de kwade genius is achter de dood van Mozart. In historisch opzicht een dubieuze aanname. Veel in het drama is verzonnen, maar het is niettemin een fantanstische film.

Vanmorgen opnieuw profuse regen. Het blijft hier zo lang donker, valt ons op (foto hierboven). Kennelijk is het tijd voor de wintertijd. Op Kreta is het een uur later en toch eerder licht. Onder de paraplu doen we nog een boodschap in de stad. We lopen even langs bij Eelco & Martine in hun nieuwe specialiteitenzaakje De Franse Winkel in de Tinnegietersteeg. Voorheen zaten ze in Woudrichem en, omdat ze de beste Franse stokbroden in de omgeving hebben, ging ik er vaak op zaterdag met de veerpont heen om er eentje te kopen. Nu ze hier in de binnenstad zitten, is dat een stuk gemakkelijker. Vorige maand werd hun Gorcums winkeltje geopend. We wensen ze heel succes.

Vandaag werk ik hard aan mijn boek. Ik doe de correctie van hoofdstuk 11 met behulp van het 'Mieke-exemplaar' en die van hoofdstuk 24, met alle drie de correctieexemplaren. Inspannend werk, maar het schiet goed op. 's Middags komen Barbara (met Esri), Tessa (met Vajèn) en Kate (met Liam en Caelan) langs. Een vol huis.

Met ergernis volg ik de jongste perikelen bij Groen Links. Het laten struikelen van de dappere Jolande Sap door een partijbestuur, dat zelf in de achterliggende maanden alleen maar miskleunde. Terecht is dat bestuur nu ook afgetreden. In de meer dan gehalveerde fractie zit niemand die ook maar in de schaduw van Sap kan staan. Kamikaze van een politieke partij, de laatst overgebleven partij die nog enige sympathie bij me had.

Terug naar boven

Optreden van Wil Funk (rechts) in een trio van 2 fluiten en piano in theater 't Pand

Zondag 07-10-2012

Een mooie, zonnige herfstdag. Beetje uitgeslapen. Daarna in bad en aan het werk: correctie en verbeteringen in de hoofdstukken 12 en 13 op basis van het 'Mieke-correctieexemplaar' en met alle drie in hoofdstuk 25. De drie verbeterversies dekken elkaar volstrekt niet, ik zei het al eerder. Juist daarom zijn ze waardevol en het resultaat is straks een beter, strakker boek.

's Middags gaat Ans naar haar moeder. Het gaat prima met Ma Steers. Als ze zo blijft, wordt ze honderd. Om drie uur gaan we naar theater 't Pand in een steeg in de binnenstad die Korenbeurs heet. Daar treedt mijn oude vriend Wil Funk, vroeger gynaecoloog in het Beatrixziekenhuis, als fluitist op in een trio van twee fluiten en piano (foto hierboven). We waren nog niet eerder in dit kleine theatertje, dat een mooie entourage, een gezellige bar en een zaal met een goede akoestiek biedt. Er zijn 54 zitplaatsen. Volgens sommigen is het een PvdA-bolwerkje. het zij zo.

Het optreden van het trio is gewoon verdienstelijk, met nummers die variëren van Vivaldi en Telemann tot Philip Glass (mooie solo van Wil) en een dramatische uitsmijter van de Oostenrijks-Hongaarse fluitvirtuoos Frans Doppler. Na afloop zitten we een uurtje of wat genoeglijk bijeen in de gezellige bar: Wil & Marjanne en Ans en ik (foto hier).   Terug naar boven

Maandag 08-10-2012

De maandelijkse update van de gemiddelde wereldtemperatuur in de lagere atmosfeer van Roy Spencer laat een afwijking zien van + 0,34^o C. Aan de hoge kant, zou ik zeggen. Of het iets van doen heeft met de sterke opwarming in de noordelijke Atlantische Oceaan, weet ik niet. Een groep Britse wetenschappers komt daarmee naar buiten. De opwarming van de oceaan is mogelijk de oorzaak van het slechte zomerweer in Noord-Europa van de afgelopen jaren. Met de zomer van 2011 als dieptepunt: het was de natste Nederlandse zomer in honderd jaar (zie verder hier). Deze zomer was de ijsbedekking van de arctische zeeën geringer dan ooit eerder werd gemeten (lees verder hier).

Vandaag noest verder gewerkt aan de verbeteringen in mijn boek. De hoofdstukken 14,15 en 16 met behulp van het Mieke-correctieexemplaar en hoofdstuk 26 met alle drie exemplaren. Het schiet op. Buiten op de sluis wordt gewerkt aaan de reiniging van de rioolpompkelders (als dat de term is) Vanmiddag stuur ik onze kapotte barograaf (Meteograf) voor reparatie op naar Jaarsma Jachtaccesoires in Warns; bij die firma hebben we hem destijds gekocht. Op de homepage van de website heb ik de weertoestand van Ayíos N. toegevoegd. daar kun je zien dat er de komende dagen slecht weer opkomst is; mogelijk zelfs storm. Terug naar boven

Dinsdag 09-10-2012

Er is bericht per email van onze Duitse buren in Ayíos Nikoláos, Ulrich & Sissi. Ze zijn verhuisd naar de C-steiger en nu liggen Geert & Ine met hun catamaran Anégada naast ons. De toedracht is ons niet goed duidelijk.

Gisteravond kijken we op DVD naar de spannende film 'Red Dust' uit 2004 van Tom Hooper, een genuanceerd verhaal over de aktiviteiten van de Waarheidscommissie in het Zuid-Afrika van na de apartheid. Opvallend: het besef in welk een rustige, beschaafde en beschermde wereld we hier leven.

Vandaag de hele dag hard aan mijn boek gewerkt. De 'Mieke-correcties' van de hoofdstukken 17, 18, 19 en 20, en de verbeteringen van de hoofdstukken 27 en 28 met behulp van alle drie de correctie-exemplaren. Ik ben de deur niet uit geweest en heb vandaag niets beleefd.

Terug naar boven

'In Memoriam Patris' van Ida Gerhardt op het vroegere notarispand, hoek Haarstraat/Arkelstraat

Woensdag 10-10-2012

Vanmorgen direct aan het werk. Aan het eind van de ochtend is hoofdstuk 29 klaar. Er is een onderbreking, als de mensen van HG Reclame komen om het gedicht van Jozef Eijckmans op onze muur aan te brengen. Onderdeel van de Poëzieroute Gorinchem (in aanleg), herinnert de lezer zich misschien. Ze zijn wat sip, de mensen van HG, want eerder op de ochtend lukte het niet om het gedicht op het huis van Rijk & Joke op de Havendijk te plaatsen. De conditie van de muur was niet geschikt. Welaan, het gaat bij ons niet beter. Onze muur heeft een coating waarop de verf van de letters niet hechten wil. HG gaat nu naar oplossingen zoeken. Je vraagt je af of ze dat niet tevoren hadden kunnen doen! Om de moed erin te houden hierboven een foto van het gedicht 'In memoriam patris' van Ida Gerhard, dat een maand geleden werd aangebracht op het voormalige notarispand op de hoek van de Haarstraat en de Arkelstraat.

Ans en ik rijden naar Sleeuwijk. Daar is een z.g. Babydump; anders dan je zou denken is dat geen plaats om baby's achter te laten, maar om allerhande baby-artikelen aan te schaffen. We zijn op zoek naar een opvouwbare box, omdat we binnenkort kleindochter Lisa te logeren krijgen. We treffen het, ze hebben er één op voorraad. Daarna doen we gelijk maar boodschappen bij de AH in Sleeuwijk.

Terug thuis loop ik even bij Rijk in het antiquariaat langs. Goed hem weer te zien. Hij heeft zijn woede over het tekortschieten van HG inmiddels verwerkt. Hij schenkt thee en we praten over mijn boek en zijn reacties daarop. Eerlijke lof en positieve kritiek, ik kom er nog wel eens op terug. Thuis werk ik verder aan de correctie van hoofdstuk 30 tot het klaar is. Dan is het half acht. Nog drie hoofdstukken in de komende dagen! Terug naar boven

Donderdag 11-10-2012

De hele dag werk ik geconcentreerd aan de laatste drie hoofdstukken van mijn boek, met behulp van de drie correctie-exemplaren. Ik wil het vandaag afhebben, zodat ik het morgen kan laten printen. Buiten is het een prachtige herfstdag, maar die gaat aan mij voorbij. Ans is 's middags met Kate naar een bespreking over kleinkind Liam op de Mytylschool in Dordrecht. Wonderlijk: het schijnt dat hij daar af en toe woordjes zegt. Ze zien ontwikkelingskansen in het kind. Morgen overigens gaan Kate, Liam en Caelan naar een revalidatiekliniek in Tsjechië voor een periode van vier weken.

Om half zeven is het zover: een plechtig moment. Ik sluit mijn boek af met onder het laatste hoofdstuk: 'Gorinchem, 11 oktober 2012'. Er zijn 604 bladzijden. Toch is er het nodige geschrapt ten opzichte van de vorige versie (de oerversie), maar ik heb meer dialogen gemaakt en meer wit toegevoegd, om de leesbaarheid te vergroten. Mijn proeflezers ben ik zeer dankbaar. Ik ben aan het boek begonnen op 17 oktober 2011 en heb dus bijna een heel jaar van schrijven achter de rug. Nu is het af. Natuurlijk kunnen er nog wel dingen veranderen, maar dat is binnen de context van wat er nu is. Ik ga niet meer totaal andere kanten op met het verhaal. Een tegelijk wonderlijk en trots gevoel. Mijn eerste boek. Volgende week zal het aan TenPages mailen (en per post opsturen). Terug naar boven

De vijf nieuwe exemplaren van het manuscript

Vrijdag 12-10-2012

Wil het mij niet kwalijk nemen, maar alles staat de laatste weken in het kader van mijn boek. Zeker vandaag. Vannacht liggen piekeren. Vanaf vier uur kon ik totaal de slaap niet meer vatten. Ik was er sterk van overtuigd dat het boek niet goed eindigt; de laatste zin is niet goed. Geeft niet volledig aan wat er gebeurt. Andere dienden zich aan, geen van allen slechte, maar hoe te kiezen? Daar lag ik tot vijf uur over te dimdammen, totdat zich er een opdrong. Ik het bed uit, op mijn kamer de laptop aangezet, het boekbestand op het scherm geplaatst en de nieuwe, laatste zin toegevoegd. En passant ook nog wat overbodige, dramatische zinnen eerder in de tekst weggehaald. 'Morgen zie ik verder', dacht ik en ging terug te bed.

Vanmorgen 'doet' die nieuwe zin het wel. Dus laat ik hem staan. Ik zet het bestand op een USB-stick en loop ermee naar Cindruk, mijn printshop in de Burgstraat. Vijf exemplaren, alstublieft. Ze zijn om één uur klaar, zei Cindy van de printshop. Op de terugweg drink ik een kop koffie bij Joke in het antiquariaat. We praten over mijn boek, want zij was één van de proeflezers. Thuis zet ik de gecorrigeerde en herschreven hoofdstukken 2 t/m 5 op de site van mijn boek bij TenPages. Ans en ik gaan later weekendboodschappen doen in het Piazzacenter, daarna halen we de vijf nieuwe manuscripten op. Trots gevoel (foto hierboven). Ëén geef ik morgen aan mijn broertje (komt met Marina op bezoek), eentje is voor mijn dochter Floor die over een week jarig is (ze krijgt nog een ander kadootje) en een derde stuur ik dezer dagen op aan TenPages. Ik houd er twee, eentje om in voorkomende gevallen uit te lenen en eentje voor mezelf. Voor verdere correctie en contemplatie.

Eind van de middag naar de oogarts op de poli van het Beatrixziekenhuis. Voor het eerst in lange jaren op contrôle. Vooral voor het opsporen van eventuele effecten van mijn hoge bloeddruk en diabetes. Het is een nieuwe oogarts, althans voor mij een onbekende van na mijn tijd. Maar op de netvliezen van beide ogen ziet hij slechts minimale afwijkingen. Ik zet Ans bij haar moeder af en rijd even langs Inge in Heukelum voor een glas wijn en gezellige kout. Op de terugweg haal ik Ans weer op. Thuis eten we overheerlijke tijgergarnalen en boontjes pedis. Terug naar boven

Voorgevel van het JAC, Oudegracht 371, Utrecht, in de tweede helft van de jaren '70

Zaterdag 13-10-2012

Op de foto hierboven zie je de voorgevel van het Jongeren Advies Centrum (JAC) op de Oudegracht in Utrecht. De foto dateert uit de tweede helft van de jaren '70 en staat in de uitgave '10 jaar JAC Utrecht', samengesteld en geschreven door Ab Doorn. Rechtsonder zie je een Muurkrant met als hoofdartikel 'Hema-wijn radio-aktief'. Zowel het JAC als de Utrechtse Muurkrant komen uitgebreid voor in mijn roman 'Soms priemt een lichtstraal'. 

Hoewel versie 1.1 sinds gisteren klaar is, ben ik er nog steeds mee bezig. Ik zei het al. Vandaag vindt ik een nieuw motto om voorin te plaatsen. Ik had het al langer in mijn hoofd, maar wist het niet te vinden, maar vandaag opeens wel. Pablo Neruda! In 1953 verscheen er een kleine bundel met liefdespoëzie onder de naam 'Los versos del capitan', in 1974 in het Nederlands vertaald door Fred de Haas als 'De verzen van kapitein' (Flamboyant/P, 1974) Hij schreef de gedichten voor zijn jarenlange minnares Mathilde Urrútia. Het nieuwe motto is nummer VI van de cyclus 'Ode en kieming' en luidt:

Ik vind het erg toepasselijk en heb het geprint op een half A4-tje en voorin de vijf exemplaren van versie 1.1 gelegd.

Ach, Neruda. Een stier in de wei van heb-ik-jou-daar.

Vanmorgen vroeg op pad. Van Barbara hoorden we dat de Aldi in de binnenstad goede broeken verkoopt, degelijk en kleurvast in de was, voor slechts € 17,99. Ik schat dat ik maat 52 moet hebben en die ligt inderdaad in een van de vakken. Donkerblauw. Hj moet alleen korter worden gemaakt bij het Turkse kleermakertje in de Haarstraat. Bij De Franse Winkel van Martine & Eelco Huizinga in de Tinnegietersteeg kopen we twee van hun heerlijke Franse stokbroden. Die zijn voor vanavond bij de kaasfondue met mijn broertje Wiebe en zijn vrouw Marina.

Terug naar boven

De voormalige ULO-school in de Boerenstraat, nu o.m. Theater Periscoop

Zondag 14-10-2012

Zondagochtend. Uitgebreid ontbijt. Eitjes. Prachtige religieuze muziek bij de kwezelaar Antoine Bodar in 'Echo van eeuwigheid' op Radio 4. In bad. Doen julile dat ook allemaal op zondagochtend?

Wrevel aan het lezen van een boek te beginnen. Tenslotte begin aan een dikke pil: Jan Karski - "Mijn bericht aan de wereld. Geheime koerier, verzetsstrijder en eerste ooggetuige van de Holocaust' (Cossee, 2010) De Europese Unie heeft van de week de Nobelprijs voor de Vrede gekregen. Als je zo'n boek leest met al die verschrikkingen van zestig, zeventig jaar geleden, zo kort geleden nog, dan besef je hoe terecht die toekenning is.

's Middags ga ik naar Theater Peeriscop in de Boerenstraat. Nooit eerder geweest. Het theater is gehuisvest in een karakteristiek gebouw, dat van de vroegere ULO-school, met een fraai torentje (foto hierboven). Er is een bijeenkomst die 'Medisch Lagerhuis' heet, waarin ethische vragen in de gezondheidszorg tegen het licht worden gehouden. Er is een forum met vijf mensen uit de zorg in de regio. Op een huisarts uit Giessenburg na ken ik ze allemaal van vroeger. Dat is eerlijk gezegd ook de reden dat ik er heen ga, gewoon wat mensen zien uit mijn vroeger leven. De forumdiscussie zelf heeft een hoog 'déja-vu'-karakter of beter gezegd, déja-entendu-karakter. Vijftien jaar geleden ging het over dezelfde dingen. Maar de ontmoeting met een aantal specialisten en anderen uit mijn tijd in de jaren '90 was erg leuk. Velen weten van mijn weblog en mijn boek. We praten over vroeger. Was alles toen veel beter? Het was veel minder hiërarchisch, zegt iemand. Misschien, Ik maak het allang niet meer mee. Ik heb bewust afstand genomen, toen ik destijds vertrok. Achteraf gezien was dat vertrek een beslissing die niet goed uitpakte. Een haljaar later lag ik op mijn gezicht bij Prismant. Mijn verhaal van dat échec vind je hier. Toch is het leuk om te horen hoe sommigen nog steeds - en terecht - het 'ketenconcept' omarmen, dat we in Gorcum in de jaren '90 bezig waren uit te vinden. In het ziekenhuis zelf is inmiddels zoveel op de schop gegaan dat ik het nauwelijks meer terug ken. Een ziekenhuisgebouw gaat dertig jaar mee, werd er destijds gezegd. Dat gaat aardig op. Terug naar boven

Zonnige herfstdag op de sluis. We hebben de zonneschermen uitstaan

Maandag 15-10-2012

Onwennig gevoel van leegte, nu ik niet meer uren per dag achter de laptop hoef te zitten om aan het boek te schrijven of de correcties te doen. Het is een zonnige herfstdag (foto hierboven). Ik loop de stad in om mijn manuscript aan TenPages op te sturen. Morgen zal ik het ook mailen. Dat is voorlopig het enige dat ik eraan hoef te doen. Een aantal uren zit ik te lezen, daarna maak ik een halve wallenloop voor de noodzakelijke beweging. Daar heeft het in de achterliggende tijd behoorlijk aan ontbroken.

In de krant staat dat de eeuwenoude Umayyad-moskee (13e eeuw) in Aleppo tijdens de voortdurende gevechten in brand geschoten is. Net als eerder de prachtige souq. Beide bouwwerken staan op de werelderfgoedlijst van UNESCO. We waren er in september 2010 nog. Ik zoek naar foto's die ik toen gemaakt heb, maar slaag er niet in ze te vinden. Ze zouden op de externe harde schijf moeten staan, die ik van mijn vorige laptop maakte. Hier in elk geval een foto van Ans en Jaap, Diana en Geert in die souq.

Ik zal nog eens beter zoeken naar de andere foto's. Per slot heb ik nu tijd genoeg.

Vandaag heeft het hard gewaaid in Ayíos Nikoláos. Zuid Bf 6. In de loop van de middag nam het weer af. Nu Zuid Bf 4/5.  Terug naar boven

Dufour 40 'Performance'in de Lingehaven. Op de achtergrond ons huis

Dinsdag 16-10-2012

Vanmorgen mail ik mijn manuscript aan Eva de Visser, uitgeefmanager van TenPages. Tevoren heb ik nog het nieuwe motto, het gedichtfragment van Pablo Neruda, toegevoegd. Nu is het verder afwachten of het ze lukt om spoedig een uitgever te vinden. Ik staar uit het raam. Buiten in de sluis schuift een hoge mast voorbij, richting haven. Een zeiljacht. Ik volg het om te zien waar het gaat aanleggen. Het schip, een Dufour 40 'Performance' uit Hellevoetsluis, vaart tussen de waterkeringen door en legt aan de lange steiger bij de Peterbrug aan (foto hierboven). Heimwee.

We gaan samen de stad in. Langs de Turkse kleermaker voor laten inkorten van mijn nieuwe Aldi-broek. Bij Bart Smit voor een cadeautje voor kleinzoon Thijs, iets  uit de 'Thomas de Trein' (hout)-collectie. Hebben ze niet. Gelukkig vind ik later een website, waar je ze kunt bestellen.

Verder besteed ik mijn tijd aan lusteloos lezen. Terug naar boven

Numansdorp. Fons met onze koerscomputer

Woensdag 17-10-2012

De dag vangt met regen aan; later is het redelijk droog. Ik rijd naar Numansdorp, naar Jachtwerf Rexwinkel (zoals het tegenwoordig heet) om aan Fons de koerscomputer te brengen (foto hierboven). Hij zal hem laten nakijken en zo mogelijk updaten. Ik ben benieuwd of er wat gevonden wordt. Verder praten we over de komst van Fons naar Kreta, in januari of februari, voor een aantal klussen. Onder andere de vervanging van de kapotte afsluiters in onze beide toiletten door nieuwe van brons.

Ik rijd terug over de Haringvlietbrug. Nostalgische blik op het Hollands Diep, mijn eerste thuiswater. Onderweg bedenk ik dat ik wel even bij Jeanneau-importeur Rob Krijgsman in Drimmelen kan langsgaan, om een nieuwe uitzetspiraal voor het deksel van de koelkast te halen. Stom; als ik had nagedacht had ik me gerealiseerd dan ze woensdag altijd gesloten zijn. Nu sta ik voor een dichte deur.

Thuis val ik in slaap met mijn leesboek op schoot. Er is verder niets te vertellen.  Terug naar boven

'Persona', Ingmar Bergman. Bibi Andersson (li) en Liv Ullman

Donderdag 18-10-2012

Gisteravond op DVD de film 'Persona' (1966) van Ingmar Bergman opnieuw gezien. Ruim veertig jaar lang is de film me bijgebleven en opnieuw fascineert deze merkwaardige, haast experimentele film me enorm. Daar is niets van af gegaan. Het raadselachtige script over de zwijgende actrice en haar verpleegster en de manier waarop ze in elkaar lijken te vervloeien is nog steeds even onvatbaar als intrigerend. Een meesterwerk van de Zweedse cineast. Bergman had liefdesrelaties met beide actrices; mogelijk is dat feit van belang voor de interpretatie van de film. Zijn verhouding met Bibi Andersson duurde van 1955 - 1959 en die met Liv Ullman van 1965 - 1970. Daartussin maakt hij 'Persona'. In de film schuift hij voortdurend de gezichten van beide vrouwen over elkaar heen. Zelden zijn ze apart in beeld. Het lijkt alsof hij poogt ze te laten samenvallen tot een soort unieke geliefde met de kenmerken van beide. Als deze gedachte ergens op slaat, is het niet zo vreemd dat slechts een van de actrices in de film een stem heeft.

Gisteravond in de mailbox de ontvangstbevestiging van TenPages. ' Dank voor het opsturen van je manuscript. Dat zal vast wel een hele klus zijn, kijkend naar het aantal pagina's. Ik heb volgende week pas tijd om ernaar te kijken. Dan zal ik je ook laten weten wanneer ik het voorleg aan de uitgevers', schrijft uitgeefmanager Eva de Visser.

Overigens realiseer ik me nu pas dat ik gisteren, een jaar geleden, begon met het schrijven aan het manuscript. Er waren wat schetsen en schema's aan vooraf gegaan, maar het echte schrijven begon toen pas.  Terug naar boven

Een jong gezin. Vlnr. Lisa, Floor, Thijs en Pijke

Vrijdag 19-10-2012

Lekker sushi gegeten, gisteravond, bij AsianTapas, het cirkelvormige restaurant op de Blijenhoek (achter de Hema). Je kunt er 5 x 5 gerechtjes bestellen, dat is dus 25. Zover komen we niet, in de derde ronde stranden we na 11 gerechtjes. Maar o wat lekker!

Vandaag wordt mijn dochter Floor 34 jaar. Morgen gaan we op verjaardagsbezoek en nemen kleinkind Lisa voor een nachtje mee. Hierboven een mooie, recente foto van haar en haar gezinnetje.

Het is een mooie, warme herfstdag. De temperatuur loopt zelfs op tot boven de 20^o. Mijn geliefde gaat zelfs in een jurk met blote benen over straat. het lijkt wel 'rokjesdag'. We doen boodschappen voor het weekeinde bij de Jumbo in het Piazza Center bij het ziekenhuis. Ergens in dat center heeft mijn geliefde een leuk jurkje gezien. Paars van kleur. Resoluut stapt ze erop af, past het aan en werkelijk, het staat geweldig. Al rondkijkend zie ik een leuk, paars jasje van leer. Het staat er enig bij (foto hier). Ik vind er zelfs nog een mooe sjaal bij. Ik mag vaker mee, zegt Ans.

's Middags gaat Ans de stad in met haar jeugdvriendin Jannie. Straks gaan we de nieuwe box in elkaar zetten voor ons logeetje Lisa, maar eerst ga ik even langs bij mijn goede vriend Inge in Heukelum voor een glas wijn. Ondertussen broed ik op materiaal voor - misschien - een novelle van een bladzijde of veertig. Terug naar boven

Lisa vanmiddag in de nieuwe box bij ons thuis

Zaterdag 20-10-2012

Een vrolijke avond met Wiger & Arina. Het werd gisteravond zomaar half twee. Vanmorgen op tijd op om de nieuwe box uit de kelder te halen en in elkaar te zetten voor de komst van ons logeetje Lisa. Ook moeten er nog resterende boodschappen gehaald worden. Om 13.00 uur zijn we bij Floor & Pijke in Amsterdam. Daar ontmoeten we ook Ron & Liesje; de laatste is de moeder van Floor. Cadeautje voor Floor en een print van mijn boek. Het Turkse zomerjurkje voor Lisa valt in de smaak en de spoorbrug voor Thijs ook. Hier twee foto's.

Ron & Liesje nemen hun logee Thijs mee en wij vertrekken even later met Lisa. Floor & Pijke kunnen vanavond in alle rust uitgebreid feestvieren.

Lisa voelt zich op haar gemak in de nieuwe box (foto hierboven). We zijn echter benieuwd hoe het vannacht zal gaan.  Terug naar boven

Vajèn (l) en Lisa samen in de box

Zondag 21-10-2012

We treffen het: baby Lisa slaapt van half zeven tot bij elven, drinkt een flesje en gaat weer slapen. Het kampeerbedje staat naast ons bed. Af en toe bromt ze 's nachts even; dan stopt Ans snel de speen in haar mondje. Ze slaapt door tot vijf uur. Flesje en schone luier en weer in slaap tot bij achten. Dat ging dus prima! Net als haar oudere broertje Thijs is het een rustig kind.

We ontbijten terwijl ze in de kinderwagen naast ons ligt. Vol belangstelling kijkt ze toe. Daarna ga ik met haar in bad. Dat vind ze heerlijk. Om twaalf uur komen Pijke & Floor om haar op te halen. Ze zitten nog aan de koffie als Tessa langskomt met baby Vajèn. Die is drie weken ouder. We leggen ze in de box en de beide dames tonen grote interesse in elkaar (en in elkaars speelgoed). Zie de foto hiernaast.

Floor & Pijke vertrekken om half twee. Ze moeten nog langs Den Haag om Lisa's broertje Thijs op te halen. 's Middags zit ik me te vervelen. Geen zin in lezen of muziek, ik heb eigenlijk nergens zin in behalve zoiets stoms als een oude game te spelen. Zo een als 'Age of Empires' of 'Knights and Merchants', maar die liggen geloof ik op de boot. Ik heb ze misschien bijna tien jaar niet meer gespeeld. Tenslotte verdiep ik me in een recent bericht van het Britse Met Office, waarin staat de opwarming van de aarde sinds 15 jaar stagneert. Mogelijk kom ik er dezer dagen op terug. Terug naar boven

De printplaat van onze koerscomputer. Je ziet corrosie in het gebied tussen de twee pijlen

Maandag 22-10-2012

Bericht van Fons. Hij heeft de omkasting van onze koerscomputer open gemaakt en ontdekt dat de printplaat achter de aansluitingen is aangetast door corrosie (foto hierboven). Zeer waarschijnlijk is dat de oorzaak van de problemen met de stuurautomaat. Inderdaad hebben we een aantal jaren geleden last gehad van enige lekkage in de garderobekast, waarin hij zat ingebouwd.

Natuurlijk kun je proberen om de corrosie weg te krabben en misschien doet hij het dan weer. Maar omdat er onvermijdelijk zout op de printplaat blijft zitten, is de kans groot op verdere corrosie, zegt Fons. Je kunt hem vervangen door een Raymarine SPX-10, want die van mij wordt niet meer aangeboden. Er is dan echter ook een nieuwe bedieningsunit op de stuurstand nodig; de huidige (die het prima doet) is niet compatibel met die SPX-10. Een ding is duidelijk: het kost een hoop geld.

Jeanneau-importeur Rob Krijgsman gebeld met de vraag of ze de uitzetspiralen voor koelkastdeksels nog op voorraad hebben. Hebben ze; ik zal er dezer dagen eentje ophalen. We rijden naar de huisarts voor de jaarlijke griepprik en drinken daarna in het zonnetje koffie op het terras van het Museumcafé op de markt.

Er is bericht over onze barograaf. Die is in Zwitserland nagekeken en schoongemaakt à raison van 95 euro, inclusief BTW en verzendkosten. Ik neem aan dat hij het nu weer doet. 's Middags verneem ik van het kort geding tegen het juist verschenen derde deel van de Reve-biografie, aangespannen door zijn partner Joop Schafthuizen. Ik spoed mij langs de plaatselijke boekhandels maar helaas, het boek is al weg.  Terug naar boven

Sembach-prognose voor overmorgen. Het lagedrukgebied ligt nog steeds boven Kreta

Dinsdag 23-10-2012

Al een paar dagen is het slecht weer in Kreta; regen, onweer en harde wind. Een en ander is het gevolg van een lagedrukgebied dat boven het eiland blijft hangen. Ook morgen is dat nog zo (zie de Sembach-prognose hierboven).

Vannacht kijk ik naar het laatste debat voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Ik vond het tamelijk tam; de kandidaten ontzagen elkaar nogal. Vooral Romney. Obama kwam wel geestig uit de hoek met zijn paarden en bajonetten.

Er is bericht van TenPages. Eva de Visser mailt: 'Wij gaan nog even intern kijken naar je manuscript. Zou jij in de tussentijd aan de slag kunnen gaan het factsheet (zie bijlage). Dit factsheet stuur ik mee als ik uitgeverijen benader met je manuscript.' Ze vraagt of ik het zo helder en wervend mogelijk wil invullen, in de derde persoon. In het document staan hoofdstukken als introductie, synopsis, structuur, inhoudsopgave, personages, genre, thema's, doelgroep en promotie en 'over de auteur'. Dat is nogal wat! Vandaag begin ik eraan; het kost zeker een aantal dagen.

Van Thespina, de administratice van Marina Ayíos Nikoláos, ontvang ik op mijn verzoek een 'Hoisting/launching and ashore staying request'. Dat moet ik dezer dagen ingevuld terugmailen. Hopelijk krijgen we dan een datum dat we uit het water kunnen in januari of februari, zodat we met Fons een planning kunnen maken.

Vandaag hebben we de hele dag een gast: baby Vajèn, omdat moeder Tessa een dag extra moet werken.   Terug naar boven

Woensdag 24-10-2012

Sinds een dag laboreert Ans aan misselijkheid en braken. Gisteravond krijg ik het ook en vannacht voel ik dat ik beslist snel het bed uit moet. Ternauwernood bereik ik het toilet alwaar hevig kotsen en profuse diarrhee. Iets verkeerds gegeten, zou je zeggen, maar waarom kreeg mijn geliefde het dan veel eerder? Een andere mogelijkheid is de jaarlijkse griepprik, die we eergisteren kregen. Kotsen overkomt me weinig, ook niet bij zeeziekte, en het is iedere keer een ellende. Toch voel ik me naderhand opgelucht.

Vandaag overdag nog erg slap. Bij het ontbijt slechts thee en vruchtenyoghurt. Ik werk verder aan de invulling van het factsheet over mijn manuscript ten behoeve van TenPages. Verder mail ik het ingevulde hoisting-out formulier aan Thespina van de marina in Ayíos Nikoláos. 's Middags zijn we voldoende opgeknapt om de stad in te lopen. Ans wisselt bij T-Mobile haar mobieltje in voor een nieuwe Nokia. Ze krijgt een nieuw abonnement  (SIM-only), dat goedkoper is dan het oude.

Thuis verder met dat factsheet. Terug naar boven

Onze nieuwe HD-televisie

Donderdag 25-10-2012

Wiger neemt me gisteravond mee naar een bijeenkomst in Café 'De Knijp' op de Langendijk van specialisten en oud-specialisten van mijn oude ziekenhuis. Erg leuk. Velen van hen had ik al tien jaar of meer niet meer gezien. Na de bijeenkomst blijft Wiger bij ons eten.

Vanmorgen lopen we naar 'De Radiobeurs', een TV-zaak op de Langendijk. Sinds jaar en dag doen we het met een oude beeldbuis-TV, want veel kijken doen we niet. Maar we hebben beiden de laatste tijd het gevoel dat hij steeds onscherper wordt. Tijd om eindelijk eens een zo'n mooie, platte HD-televisie te kopen. 's Middags wordt hij al geínstalleerd. Werkelijk: een prachtig, scherp beeld (foto hierboven). Er is zelfs een verbinding met het draadloos netwerk van onze router, zodat je er ook Internet op hebt. Ik geloof dat zoiets tegenwoordig niets bijzonders is, maar we hadden het nooit eerder.

Voor het overige maak ik vandaag het factsheet over mijn manuscript af en mail het aan TenPages. Opnieuw maar afwachten  Terug naar boven

Schema van een afsluitbaar deurslot. Dus met dagschoot (pijl) en nachtschoot (onder)

Vrijdag 26-10-2012

Een stille, grijze herfstdag. Na de weekendboodschappen is het klusjes doen geblazen. Sinds onheugelijke tijden heeft het slot van onze WC-deur de onhebbelijke eigenschap om af en toe te blijven steken. Dan kun je de deur niet open doen. Erg vervelend als je jezelf even tevoren hebt ingesloten. De slotschoot (de zogenaamde 'dagschoot') kan namelijk blokkeren en die moet je met gericht 'rukken en wieberen' van de deurkruk in beweging zien te krijgen; anders kun je het toilet niet verlaten. Zie hierboven een schematische tekening. Dat kan natuurlijk niet zo blijven, zeker als er gasten zijn.

Het eruit halen van het slot is niet moeilijk. Direct zie ik dat de dagschoot te ver uitsteekt, waardoor hij kan draaien en het terugveren blokkeert. Tja, hoe los je dat op?

Ik haal het slothuis uit elkaar en laat het per ongeluk vallen. Het valt uiteen in een puzzel van onderdelen. Nu doet zich een dilemma voor: de puzzel proberen op te lossen of even bij de Praxis een nieuw slot kopen? Uit pure koppigheid kies voor alternatief één. Het kost me anderhalf uur om de puzzel op te lossen en er weer een werkbaar deurslot van de te maken. Door het verbuigen van een veertje kan ik de dagschoot voldoende bijbuigen. Als het slot weer in de deur zit, is de dagschoot te kort om in de schootgleuf te vallen, maar je kunt nu in elk geval met de nachtschoot de deur achter je op slot doen zonder risico jezelf op te sluiten. Waarvan acte.

Een ander klusje: onze audioboxen nu eindelijk eens voorzien van bananenstekkertjes. Dat is niet moeilijk. Van Thespina, de administratrice van de marina van Ayíos N. krijgen we bericht dat er in januari nog geen ruimte is om onze boot op de wal te zetten. Rond 15 januari moeten we nog eens informeren. Vervelend dat we geen zekerheid hebben! Nu kunnen we met Fons nog geen afspraken maken.

Straks krijgen we bezoek van Ria Peijnenburg. Voor die tijd moet ik even de auto door een wasstraat halen en een doos wijn bij Inge in Heukelum halen. Terug naar boven

De uitnodiging voor het gouden huwelijk van Klaas & Hinke Stavenga-de Jager

Zaterdag 27-10-2012

Gisteravond luisteren we met een glas wijn in de hand naar songs van Leonard Cohen op YouTube. Samen gelukkig zijn. Nu en dan dansen we even op de wat slome ritmes van de muziek. Opeens is er die zin in mijn hoofd:

'Terwijl de wereld in de ernstigste economische en sociale crisis ligt sedert de Tweede Wereldoorlog, is het voor hen alsof er niets aan de hand is. Ze doen hun zaterdagse boodschappen en hij repareert op zijn gemak het slot van de WC-deur.'

Vreemd. Het lijkt wel het begin van een nieuwe roman?

Vandaag gaan we voor een familiefeest naar Friesland. Naar Readstjerk, dat ligt globaal tussen Leeuwarden en Dokkum. De bijzondere gelegenheid is het 50-jarig huwelijk van (Oom) Klaas & (Tante) Hinke (hierboven de voorkant van uitnodigingskaart, zoals bij hen gebruikelijk geheel in het Fries). Hinke is de veel jongere zuster van wijlen mijn moeder. Beduidend veel jonger, zóveel dat ze in leeftijd net zo dicht bij ons kinderen - mijn broertje en ik - stond, als bij onze ouders. Vandaar dat we nooit 'tante' tegen haar zeiden.

Vanmorgen slapen we lekker uit. In het begin van de middag zullen we vertrekken en vanavond pas laat terugkeren, in de nacht dat de wintertijd ingaat. Het weer werkt in elk geval mee; het is droog en de zon schijnt. We zien de familie in Friesland niet vaak; nu kijk ik ernaar uit ze allemaal weer eens terug te zien. Het verdere verslag volgt dus morgen.  Terug naar boven

In 'De Trochreed' zingen we het gouden bruidspaar toe. Helemaal links staat mijn oudste neef Sjouke (Sjors) de Jager, zoon van de broer van mijn moeder. Helemaal rechts sta ik te zingen met nichtje Jannie (helaas achter het papier)

Zondag 28-10-2012

Gisteren kwamen we tegen vier uur 's middags aan bij 'De Trochreed' in Readtsjerk, een tot restaurant en partycentrum verbouwde boerderij. De receptie van het gouden paar Klaas & Hinke was al ruim aan de gang. Het was geweldig leuk om een groot aantal neven en nichten terug te zien, mensen van mijn eigen generatie die ik vroeger goed kende toen we nog in Leeuwarden woonden. In de jaren '50 van de vorige eeuw. Ieder op de eigen wijze door het tussenliggende leven getekend, maar eigenlijk allemaal vrolijk en nog vol levenslust. Grappig hoe vertrouwd die mensen meteen voor je zijn!

Na de receptie bleven we achter met de directe familie. Er kwam een ronde 'sop' op tafel en daarna was er een uitgebreid buffet, afgewisseld met zang. Zie voor wat foto's hierboven en twee hier.

Op de lange terugweg reed Ans. Af en toe viel er miezerregen en voorbij Vianen was de A27 afgesloten. Dat noopte tot een omweg over Leerdam. Om één uur waren we thuis, maar vanwege de wisseling naar de wintertijd konden we toch een uur langer slapen.

Vanmorgen een lekker ontbijt. Liggend in bad begin ik aan het eerste deel Nop Maas' driedelige biografie over Gerard Reve. Later komt Tessa met dochter Vajèn op bezoek. het is een mooie herfstdag, fris en zonnig. Afgelopen nacht heeft het in Enschede aan de grond tien graden gevroren. In Ayíos Nikoláos waait het vandaag Bf 7 uit het zuiden. Het is erg geruststellend dat Geert & Ine op onze boot letten.

Ik maak een wandeling over de wallen. Veel Gorcummers zijn vanmiddag op de been. In de binnenstad is het koopzondag. Afgelopen week is de jaarlijkse kermis opgebouwd op de markt. Vreemd genoeg is de kermis dicht. Dus wél koopzondag maar geen kermis, vanwege een gemeentelijke verordening. De wegen van het lokaal bestuur zijn ondoorgrondelijk. Bij de Boulangerie in de Arkelstraat tref ik mijn geliefde met haar dochter en kleindochter. Wij drinken thee. Later loop ik terug, vervuld van vage, sombere gedachten. Toch een beetje last van een kater.  Terug naar boven

Maandag 29-10-2012

Gisteravond herzagen we de film 'Als twee druppels water' (1963) van Fons Rademakers, naar het boek 'De donkere kamer van Damocles' van W.F. Hermans. Met terugwerkende kracht moet ik zeggen dat ik het boek beter vind. Hermans was betrokken bij het schrijven van het scenario en bedacht de titel. Maar hij trok zich terug, waarom weet ik niet, en de fim eindigt anders dan het boek. De film mocht op last van producent Freddy Heineken, de biermagnaat, jarenlang niet worden vertoond. Dat was om zijn ex-minnares Nan Los dwars te zitten, die als onervaren fotomodel een van de hoofdrollen kreeg en Heineken verliet om te trouwen met een autocoureur.

De film is een van de eerste die in Nederland over de Tweede Wereldoorlog werd gemaakt. Ondanks een aantal scenische onhandigheden genieten we ervan.

Vandaag is het een gure, regenachtige dag. Ik zie dat het in Ayíos Nikoláos nog steeds hard uit het zuiden waait: Bf 7. In het nieuws gaat het vooral over het regeeraccoord van het kabinet Rutte-2 en de orkaan Sandy die de Amerikaanse Oostkust bedreigt. Het grootste deel van de dag lees ik verder in deel 1 van de Reve-biografie van Nop Maas. Opmerkelijk: tijdens de hongerwinter beroofde Reve met een paar kornuiten mensen, die thuis nog veel voedsel bezaten. Zijn maten zijn er na de oorlog voor veroordeeld, maar Reve ontsprong de dans.

We doen boodschappen bij de Jumbo in het Piazza Center. Ans gaat bij haar moeder langs en ik haal bij Boekhandel Cursief in de Kruisstraat het derde deel van de Reve-biografie. Reve's partner, de luidruchtige Joop Schafthuizen, probeerde vorige week de verkoop te verbieden door een kort geding. Hij verloor het. Op de terugweg loop ik door de miezerregen over de kermis. Er staan wat kinderen in groepjes bijeen. Een oudere jongen probeert een goedkoop horloge met zo'n hachelijk nepkraantje te verschalken. Ieder keer valt het eruit en steeds probeert hij het opnieuw. Twee jongetjes zitten als enigen in een botsautootje. Ze kijken wat verloren als ze rondjes rijden over de lege vloer, op zoek naar botspartners die er niet zijn. De attractie met de grote zwaaiarmen, die je 55 meter omhoog brengen, staat werkeloos stil. De exploitant staat er mismoedig voor te roken. Een man is bezig een andere zwaai-attractie te repareren. Er wordt weinig verdiend op deze kermis. Thuis lees ik verder in deel 1 van Reve. De avond valt vroeg nu de wintertijd is ingegaan. Vlak voor het afsluiten van dit verslag komt het nieuws dat Bernlef is overleden, 75 jaar oud.  Terug naar boven

De statusbalk voor mijn manuscript op TenPages

Dinsdag 30-10-2012

Al een tijdje had ik niet meer gekeken op de TenPages-pagina met de ruim 70 boeken die zijn of worden uitgegeven. Ik sta op nummer 60 en zie nu dat de zogenaamde statusbalk een stap is opgeschoven naar 'manuscript voltooid'. Zie hierboven. Er zijn dus nog twee stappen te gaan.

Ook deze dag begint miezerig en kil. Ans gaat naar haar moeder. Ik lees een nieuwsartikel over de verwoestingen in New York e.o. door orkaan Sandy; het draagt de mooie kopregel 'The Sun Rises to Darkness and Devastation'. Ik lees verder in de Reve-biografie deel 1, die boeiend genoeg is maar ik val er helaas steeds bij in slaap. Grondeloze apathie. Dan maar naar buiten waar het intussen droog is. Doelloze kuier door de binnenstad.

Terug thuis blader ik wat in toneelstukken van Jean Anouilh. In mijn jonge tijd was ik nogal onder de indruk van hem. Hij is een merkwaardig mens. Ik geloof niet dat hij nog veel gelezen of uitgevoerd wordt, misschien met uitzondering van het stuk 'Antigone'.  Anouilh zocht naar wegen om een fatsoenlijk mens te blijven in een immorele wereld. Hij wilde zich nooit politiek engageren. Hij probeerde met anderen, zoals Albert Camus, vergeefs de wegens collaboratie veroordeelde Robert Brasillach van executie door een vuurpeleton te redden. Maar president De Gaulle gaf geen krimp. 'Deze gebeurtenis zou zijn hele verdere leven kleuren. Hij werd uiteindelijk mensenschuw en stierf in 1987 in Zwitersland', schrijft de Nederlandse Wikipedia. Terug naar boven

Met Jaap & Diana bij 'De Gulle Gaper' in Spijkenisse

Woensdag 31-10-2012

Vandaag rijden we naar Spijkenisse voor een bezoek aan Jaap & Diana van de Kiara. Hun boot ligt op de kant in het Griekse Preveza en ze zijn nu voor een halfjaar in Nederland. Het is al weer een tijd geleden dat we elkaar voor het laatst spraken; er is dus veel in te halen. Hun belevenissen kun je overigens hier lezen. Ze nemen ons voor een uitvoerige en gezellige lunch mee naar Eterij en Tapperij 'De Gulle Gaper' in het oude centrum van Spijkenisse (foto hierboven). Zoals de naam al suggereert is het etablissement gevestigd in een voormalige apotheek. Er is een gerede kans dat we elkaar in het komende zeilseizoen ergens in het Ionische gebied zullen treffen. We hadden altijd veel plezier met zijn vieren en - wie weet - gaan we wel samen de Adria in.

Net voor de files zijn we weer in Gorcum. Het weer is opgeknapt en de zon schijnt. Woensdagmiddag: op de kermis is het eindelijk druk. In de emailbox vind ik een bericht van Geert van Anégada, onze buurman in Ayíos N. Inderdaad hebben ze een fikse najaarsstorm achter de rug. Geert heeft de bakboord landvast wat strakker moeten zetten en Dulce heeft daarna alles goed doorstaan. Ik bedank hem per kerende post. Het is een gerust gevoel dat hij op ons scheepje let!  Terug naar boven

Miezerregen. De bomen langs de haven zijn al hun bladeren kwijt

Donderdag 01-11-2012

Vannacht een aantal rusteloze uren, waarin ik tot de slotsom kom dat er passage in mijn manuscript moet worden toegevoegd. Dat is het eerste dat ik vanmorgen doe. Op bladzijde 493. Ik schrijf de passage in rood en dat zal ik ook bij andere toevoegingen doen, zodat ik precies weet wat er na deze versie (1.1.) is bijgekomen.

In de loop van de ochtend begint het te miezeren (foto hierboven). De splinternieuwe afstandsbediening van onze splinternieuwe TV werkt niet meer. Nu al lege batterijen? Dat lijkt me sterk. Daarom loop ik er vanochtend mee naar de 'De Radiobeurs' op de Langendijk. Daar proberen ze hem uit en zie: hij doet het. 's Middags komt er een monteur langs, die verbaasd constateert dat er iets mis is met onze nieuwe TV. Die reageert inderdaad niet op de signalen van de afstandsbediening. We kunnen hem alleen met de knoppen aan de achterkant bedienen. Dat heeft hij nog nooit meegemaakt. Hij schrijft het serienummer op en zal de firma Philips bellen.

Verder lezen. Biografie Reve deel 1 en het toneelstuk 'Andorra' (1961) van de Zwitserse auteur Max Frisch (1911 - 1991), in 1962 vertaald door Adriaan Morriën. Het stuk wordt nog steeds gespeeld; twee jaar geleden nog in Dublin. Terug naar boven

Grafiek uit Mail on Sunday, 13-10-2012

Vrijdag 02-11-2012

Een week of wat geleden stond de grafiek van hiernaast grootscheeps in de pers, vooral de Britse. Bijvoorbeeld in de Mail on Sunday van 13 oktober jl., waar de bovenstaande grafiek in is afgedrukt. Sedert 1997, dus 16 jaar geleden, is de opwarming van de aarde gestopt, zo luidt de boodschap. Nu is die claim vaker gemaakt door klimaatsceptici. Ze noemen het 'de hiatus'.  Meestal laten ze de grafiek dan beginnen in 1998, het jaar van de enorme opwarming door een sterke El Niño. Die vertekening heb ik al eens eerder in dit weblog gesignaleerd. Nu is er dus sprake van een mogelijke plateaufase in de opwarming van 16 jaar. Dat is niet vreemd: dergelijke plateaufases hebben zich ook in de vorige eeuw voorgedaan, maar steeds liep in de volgende periodes de gemiddelde wereldtemperatuur weer verder op.

Je kunt dat goed zien in de grafiek over de laatste 130 jaar. Zie hierboven. Tussen 1940 en 1980 was er ook zo'n plateaufase, waarbij de opwarming leek te stoppen om vervolgens weer hard door te zetten. Naar alle waarschijnlijkheid gaat het dus om een natuurlijke fluctuatie, terwijl ook de geringere activiteit van de zon in de achterliggende periode een rol kan spelen.

De dag begint met zon, later komt er bewolking. Het zijn sombere herfstdagen. In Ayíos Nikoláos lijkt de harde zuidenwind vandaag eindelijk af te nemen. De hele dag lig ik als een eigentijdse Oblomov in mijn luie stoel te lezen in de Reve-biografie deel 1. Regelmatig val ik in slaap. Zoveel slaap schijnt niet goed te zijn voor 'den mensch'. Gelukkig komt mijn vriend Herman me straks halen. Samen gaan we een glas wijn drinken bij Inge in Heukelum.   Terug naar boven

Ans' dochter Barbara als zangeres van de band Pleasure in Café 't Hoekje

Zaterdag 03-11-2012

Gisteravond naar het optreden van Ans' dochter Barbara met de band Pleasure geweest, vlakbij in café 't Hoekje aan het begin van de Langendijk. Ans zelf was moe en ging vroeg naar bed. Barbara had last van keelpijn maar ze was niettemin goed op dreef (foto hierboven). Allemaal 'goud-van-oud' muziek, waar ik erg van genoot. Tegen één uur ging ik naar huis, enigszins doof omdat ik nogal dicht bij een van de speakers had gestaan. En ik stonk een uur in wind naar sigarettenrook, want in het café mag om een of andere reden helaas gerookt worden. De mensen waren overigens allemaal erg vriendelijk. Ans' zoon Derrick was er overigens ook met zijn nieuwe vriendin Nicky.

Vandaag slapen we uit. Uitvoerig ontbijt. De post brengt onze gerepareerde barograaf. Ik probeer hem meteen uit en hij doet het inderdaad weer. Volgens de Zwitserse fabriek was het een kwestie van het schoonmaken van het inwendige mechaniek. De hele dag lees in in de Reve-biografie. In de middag komt Tessa met baby Vajèn langs en later komt Barbara langs met haar jongste dochter Esri. Ik loop even naar Rijk voor een kop thee in het antiquariaat. Vanavond hebben we een feest in Hotel/Brasserie Le Bon'Apart, hier op het Eind. Onze vriend Wiger viert er zijn 60e verjaardag. Terug naar boven

Zondag 04-11-2012

De partij van Wiger Paijens om zijn zestigste verjaardag te vieren, was uiterst geslaagd. Niet in de laatste plaats omdat hij het zo had gearrangeerd dat ik naast een oud studiegenoot kwam te zitten. Iemand die ik dus al veertig jaar niet meer had gezien: Huib Dinant, tegenwoordig reumatoloog/opleider in het AMC. We liepen in 1972 samen coschap verloskunde in het vroegere AZU en sliepen met onze vriendinnen van toen in het praktikantenhuis aan de Justus van Effenstraat. In het AZU werd toen de onderstaande zwart-wit foto gemaakt.

      Met Huib Dinant in 172, co-schap verloskunde            Met Huib Dinant in 2012, in Restaurant 'Le Bon'Apart'

De linker foto heb ik al eens eerder gepubliceerd; zie hier. Toen stond ook de derde co-assistent er op: Wim Schut. Wat er van hem is geworden, weet ik niet. De rechtse foto is anno nu. We hebben lang en genoeglijk herinneringen opgehaald en elkaar over onze levensloop verteld.

Het feest van Wiger was - ik zei het al - erg geslaagd. Pas om half vier ging ik naar bed; Ans lag er toen al uren in.

Vandaag staan we uiteraard laat op en laat ontbeten. 's Middags naar de verjaardag van Tessa. Vanavond vroeg naar bed. Terug naar boven

De nieuwbouw van het appartementencomplex op het VIIe bastion is bijna klaar

Maandag 05-11-2012

Een grijze herfstdag, totdat in de loop van de middag de wolken wegtrekken en de zon doorbreekt. Even eruit om een frisse neus te halen. Op de wal van het VIIe Bastion zijn de steigers van het nieuwe appartementencomplex weggehaald. Door de vormgeving van de gebouwen, met trapgeveltjes en metselwerk, detoneert het complex niet op de stadswal (zie foto hierboven). Hier stond vroeger het verpleeghuis 't Nieuwe Gasthuis, dat bepaald wél detoneerde.

Ans is naar haar moeder en ik lees de hele dag verder in deel 1 van de Reve-biografie. Het begin van de jaren '50, toen ikzelf een kind was. Mijn boek: opnieuw een zin toegevoegd aan de nieuwe passage op badzijde 493. Ik heb een onvoldaan gevoel over het feit dat ik verder niks gedaan heb. Terug naar boven

Dinsdag 06-11-2012

Vanmorgen zit ik de vergadering voor van het bestuur van de Poëzieroute Gorinchem. Er leek enige vertraging ontstaan in het aanbrengen van gedichten langs de route. Er waren hechtingsproblemen bij het aanbrengen van de teksten op sommige ondergronden, maar dat zou nu opgelost zijn. Nog deze maand worden er drie gedichten geplaatst, onder welke ook die bij ons.

Het is een dag met zon en een enkele, lichte bui. Ik lees dapper verder in de lijvige Reve-biografie, deel 1. Opmerkelijk is hoe moeilijk hij - Reve - tot schrijven komt, als hij in de eerste helft van de jaren '50 meestal in Engeland vertoeft en nooit meer in het Nederlands wil schrijven. Hij is dan straatarm en leeft van giften en tijdelijke toelages, ondanks dat hij met zijn roman 'De Avonden' intussen in Nederland een succesvol auteur is. Opmerkelijk ook dat hij in die tijd vindt dat hij volstrekt niet zonder zijn echtgenote kan, de dichteres Hanny Michaelis, terwijl hij zich van tijd tot tijd wel overgeeft aan homoseksuele uitspattingen - waar hij later weer spijt van heeft.

Het is duidelijk een andere tijd. Hoe verder je in de biografie bent, hoe boeiender hij wordt (althans deel 1).

's Middags komt Tessa langs met baby Vajèn. Met Ans gaan ze de stad in. Later loop ik ook even door de stad. Terug thuis verdiep ik me in de mogelijkheden om een boektrailer te (laten) maken. Het is nog niet nodig, want mijn boek is nog niet uit, maar voor later is het wel een goed idee.

Het is vandaag de dag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen, die op een nek-aan-nekrace lijken uit te lopen. Ik zal proberen om om vijf uur vannacht bij de televisie te zitten.  Terug naar boven

Woensdag 07-11-2012

De maandelijkse update van de grafiek van de gemiddelde wereldtemperatuur in de lagere troposfeer van klimaatscepticus Roy Spencer is over oktober aan de hoge kant. Plus 0,33^o Celsius, zie hierboven. Je kunt er echter geen conclusies aan verbinden.

Vannacht kijk ik naar de uitslagen van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Op de bank met een plaid over me heen. De eerste uren gebeurt er weinig. Af en toe sukkel ik in slaap. Toch ben ik wakker als Obama om kwart over vijf de staat Ohio wint en daarmee de verkiezingen. Ik gun het hem graag. Toch maakt het voor het beleid van de USA niet eens veel uit. De stemming van vanavond in het Griekse parlement over de nieuwe bezuinigingsronde is voor de toekomst van Europa veel belangrijker.

Een overwegend grijze en droge dag. De hele dag hebben we Ans' kleindochter Vajèn om op te passen. Mijn geliefde geniet daarvan. Vanmiddag komt een monteur in opdracht van Philips onze nieuwe TV repareren. Hij vervangt de sensor van de afstandbediening en daarmee is het weer in orde. Hij brengt meteen een belangrijke update aan. Die zouden we anders via de draadloze WiFi-verbinding hebben ontvangen. Die update haalt de kinderziekten uit de software van het toestel, zegt de monteur. Eigenlijk merkwaardig: nieuwe modellen worden al verhandeld terwijl de besturingssoftware nog verbeterd moet worden. Dat gebeurt online. Als de monteur vertrekt belt juist een ander aan; een monteur voor het jaarlijks onderhoud van onze CV-ketel. Alles is gelukkig in orde. Later komen Barbara en haar jongste dochter Esri op de thee.

Het grootste deel van de dag, voorzover ik niet mijn slaaptekort inhaalde, verder gelezen in de Reve-biografie 1. Terug naar boven

Donderdag 08-11-2012

Het Griekse parlement heeft gisteravond, ondanks heftige demonstraties buiten het gebouw, ingestemd met een nieuw bezuinigingspakket van bijna 14 miljard euro. Daarmee is het dreigende faillissement van het land weer even uitgesteld, maar a.s. zondag moet er nog een keer gestemd worden en er bestaat grote scepsis over de daadwerkelijke uitvoering van alle maatregelen. De werkloosheid is ondertussen naar een nieuw record gestegen van 25,4%. Van de jongeren tussen 15 en 24 jaar is nu 58% zonder werk en zonder inkomen en dus volledig afhankelijk van hun ouders.

Slecht weer in Ayíos Nikoláos: onweer, regen en harde ZW-wind Bf 7 - 8. Op de uitsnede uit de Sembach-prognose voor vanavond zie je dat er een lagedrukgebied rondcirkelt, dat nog zeker een dag blijft hangen. Achter het occlusiefront liggen de isobaren over Kreta dicht bij elkaar. Daarna zal het Laag naar het oosten wegtrekken.

We doen samen boodschappen in de binnenstad. Bewolkte dag met schrale wind. Het Marokkaanse groenteboertje heeft het door mij zeer gewaardeerde lychee-sap. Lezen: Reve-biografie deel 1.  Terug naar boven

Het Citroën 2CV-model dat ik bij Rijk kocht.

Vrijdag 09-11-2012

Opnieuw komt er vandaag een monteur voor onze spiksplinternieuwe Philips-televisie. Nadat afgelopen woensdag een eerdere monteur er een nieuwe sensor voor de afstandsbediening is heeft gezet, was het nog niet in orde. Je kunt hem in de standby-stand namelijk niet inschakelen; wel uitschakelen. Deze monteur, een vriendelijk joch van kennelijk Antilliaanse komaf, belt uitvoerig met zijn bedrijf en deelt dan mee: 'U hebt een nieuw model en deze klacht krijgen we vaker over dat model. Met de hardware is niets mis, maar de software vertoont kuren. Bij Philips zijn ze druk bezig de "bug" eruit te halen. Als dat gelukt is, komen we de nieuwe software installeren. Dat kan wel even duren.' Wat ik gisteren al zei: men brengt gewoon nieuwe modellen op de markt en haalt er later de kinderziekten uit.

De dag begint grijs, maar het is niet koud. Later in de middag komt de zon er nog even bij. In Ayíos N. neemt de noordwesterstorm langzaam af. 's Ochtends lees ik in Reve 1, 's middags maak ik een kuier door de stad. Bij 'Boekhandel De Mandarijn' liggen talrijke mooie boeken; ik slaag er echter in om er geen te kopen. De hele dag peins ik over aanknopingspunten voor het schrijven van een nieuwe roman. Schrijven is immers beter dan lezen. Bij Rijk in de winkel drink ik een kop thee. Ik tref er Matthijs Daniëls, de jonge hoofdredacteur van de Gorcumse Courant. Rijk praat hem bij over de stand van zaken van de Poëzieroute. Er staat tussen alle mooie, oude boeken een model van een Citroën 2CV. Het is niet helemaal in orde, dat model, de beroemde canvas oprolkap is op een lelijke manier rood geverfd en de achterwielen zouden hoger moeten staan, want de 'lelijke eend' hing altijd naar voren. Zie de foto. Eigenlijk leuke klusjes voor een verloren ochtend of middag. Na een korte onderhandeling over de prijs, mag ik hem meenemen.

Misschien moet je niet voortduren piekeren over stof voor een nieuw boek. Ga gewoon wat doen, bijvoorbeeld een 2CV-model restaureren, en soms komt het vanzelf. Of even een glas wijn drinken bij Inge in Heukelum.  Terug naar boven

Suna no onna: de vrouw en de man zijn tot elkaar en tot het leven op de bodem van een kuil in het zand veroordeeld

Zaterdag 10-11-2012

Gisteravond kijken we op DVD naar een prachtige film uit de jaren '60: 'Suna no onna' (1964) ofwel 'De vrouw in het zand' van de Japanse filmmaker Hiroshi Teshigara. De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van de Japanse, existentialistische auteur Kobo Abe. De scherpe zwart-wit beelden van een man en een vrouw, gevangen op de bodem van een kuil in het zand, hebben destijds een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Gelukkig bleek de film te koop in een vijfdelige cassette met DVD's, 'Essential Arthouse of the Sixties', die ik via Internet bij een antiquariaat vond. Een cassette die onder andere ook 'Repulsion' van Polanski bevat, de gruwelthriller met Catherine Deneuve uit 1965.

Een criticus noemde mijns inziens terecht 'Suna no onna' de Japanse variant van de mythe van Sisyfus. Na al die jaren is de film van begin tot eind boeiend gebleven, zo zei ook Ans die hem nog niet eerder had gezien. Zeer aanbevolen, dus.

Het is vandaag een druilerige dag; niet koud maar nat en vervelend. Geert van de Anégada meldt uit Ayíos N.: 'Alles is OK met Dulce. We hebben heel veel regen gehad gisteren. De boten zijn weer allemaal schoongespoeld van de zooi die de vorige storm, uit het zuiden, meebracht. (...) Vannacht begon het te blazen en vandaag de bijbehorende swell, maar geen enkel probleem voor Dulce. Ook een goede testcase voor de rest van het seizoen. Alles ligt er goed bij.' Dankbaar lees ik zijn bericht. Het liefst zou ik zelf weer aan boord zijn, maar ik heb het niet alleen voor het zeggen.

Met opgestoken parapluies doen we wat boodschappen in de binnenstad. Eigenlijk vooral om toch even wat lichaamsbeweging te hebben. 's Middags wordt Ans gebeld: in het verzorgingshuis is haar moeder gevallen, in de douche. Ze gaat gauw kijken. Gelukkig blijkt het niet erg te zijn.

De hele week heb ik me verwonderd over de gang van zaken rond de inkomensafhankelijke zorgpremie. Vanwege de enorme onrust in de VVD-achterban lijkt die nu definitief van de baan te zijn. De nivellering van inkomens, waar coalitiepartner PvdA aan blijft vasthouden, zal nu via de belastingen gerealiseerd worden. Dat is zeker zo helder. Je moet echter constateren dat de VVD geweldig heeft verloren. Die partij zal nu de belastingverlaging, die in het regeeraccoord was afgesproken, moeten inleveren en noodgedwongen moeten instemmen met juist een verhoging van de inkomstenbelasting om de overeengekomen nivellering te realiseren. Nivelleren via de belasting was altijd onbespreekbaar voor de VVD. Wat een afgang voor Mark Rutte! Het stomste dat PvdA-politici nu kunnen doen is triomfantelijk bij de VVD zout in de wonde wrijven. Helaas is dat precies wat Guusje ter Horst vandaag doet: 'Een meesterzet van de PvdA!' Zo'n uitspraak zet onnodig kwaad bloed en dat keert zich eens tegen je. Terug naar boven

Mijn zonen Bas en Rommert (met gitaar) op bezoek. (De box van baby Vajèn hadden we nog niet opgeruimd)

Zondag 11-11-2012

Vandaag kwamen mijn zonen Rommert (25) en Bas (22) op bezoek. Eindelijk! Het was erg gezellig, zoals je op de foto hierboven kunt zien. Hoe gaat het met ze? Goed, godzijdank. Rommert loopt nu een stage en zal op niet al te lange termijn zijn masterstudie aan de HKU afronden. Tegelijk heeft hij veel succes met ThinkBright, het bedrijfje voor interactief webdesign dat hij met een vriend heeft en verder ontwikkelt hij zich muzikaal verder als singer-song writer - zoals je op dezelfde foto ziet.

Bas is zojuist naar Den Haag verhuisd, naar een kamer in een studentenhuis. Hij studeert sinds september compositie aan het Koninklijk Conservatorium en hij voelt er zich als een vis in het water. 'Dit heb ik altijd gezocht, pa', zegt hij. Zijn jaargang bestaat uit vier studenten, twee uit Nederland en twee buitenlanders. Alle lessen worden in het Engels gegeven. De docenten vindt hij erg inspirerend. Ze gaan uit van de individuele kwaliteiten van de student. Zijn persoonlijke docent/mentor is de componiste Calliope Tsoupaki. Het is erg hard werken, zegt hij, maar in die omgeving doet hij dat graag. Aan het eind van het eerste jaar moet hij een propedeuse-examen doen. Het vierde jaar wordt afgesloten met een bachelor-examen.

Om half vier moet Rommert helaas weg. Bas blijft eten. We praten urenlang over muziek en laten elkaar dingen horen. Hij heeft op USB-stick een nieuwe compositie bij zich, een stuk voor drie piano's dat erg goed klinkt. Om half tien breng ik hem naar de trein.

Het is steeds ontzettend leuk als die jongens op bezoek zijn. Ze beloven vaker te komen. Ik hoop het. Om middernacht lees ik dat het Griekse parlement de begroting voor 2013 met een ruime meerderheid heeft goedgekeurd. Daarmee lijkt de voorlaatste hobbel geslecht om de Grieken een nieuwe lening van 31 miljard euro te geven en het land binnen de euro te houden.  Terug naar boven

Woonaak in de haven aan de overkant van ons huis

Maandag 12-11-2012

Nieuws van uiteenlopend belang: het is een grijze, onbestemde dag, wind uit het zuidwesten. Rustig weer in Ayíos N. Duikers maken vandaag naast ons de sluiskom schoon. Ze duiken een verkreukelde fiets op. Sinds enige tijd ligt er een verbouwde woonaak aan de overkant (foto hierboven). De troika (EU, ECB en IMF) schijnt positief te rapporteren over de Griekse bezuinigingen. Daarmee zou de laatste hobbel zijn gepasseerd om de Grieken een nieuw krediet te verlenen. De Griekse premier Samaras is morgen de hele dag in Brussel om de Europese ministers van Financiën te overtuigen. Ondertussen houdt politiek Den Haag de adem in: de inkomensafhankelijke zorgpremie is van de baan, een kleine groep mannen overlegt achter gesloten deuren over de nieuwe doorberekeningen van het CPB.

Ik denk na over mijn beide jongens. De een een singer-songwriter, de ander componist-in-wording. Waar zouden ze al die muzikaliteit vandaan hebben? Niet van mijn ex, durf ik wel te zeggen. Van mij? Ik houd hartstochtelijk van muziek, maar in het spelen van een instrument was ik niet succesvol. Een blauwe maandag gitaarlessen in mijn jeugd en later in Deil op pianoles. Mijn afgeknotte linkerpink speelde me parten; bij de gitaar deed hij pijn op de snaren en begon steeds te bloeden, bij de piano verhinderde hij dat ik met de linkerhand een accoord kon pakken. Maar ik geloof ook dat ik er weinig aanleg voor had. Merkwaardig dat het bij mijn jongens zo ontwikkeld is.

Tegenzin om te gaan schrijven, hoewel ik wel iets in hoofd heb. Het is nog niet rijp genoeg, misschien; anderzijds moet je gewoon beginnen en zien wat het wordt. Morgen, misschien. Terug naar boven

De statusbalk van TenPages.com betreffende mijn boek

Dinsdag 13-11-2012

Vanmorgen vroeg komt zuster Yvonne Koeweiden langs om me de laatste Zoladex-injectie te geven. Daarmee is de hormoonkuur van drie jaar achter de rug. Het eerste halfjaar zal er nog weinig in mijn hormoonhuishouding veranderen, daarna wordt het spannend. Ik zal me geleidelijk aan weer 'normaal' gaan voelen, maar de vraag is of mijn PSA ook weer gaat stijgen. In dat geval zijn er toch nog ergens in mijn lichaam prostaatkankercellen aktief. Dan zal ik mogelijk een nieuwe hormoonkuur moeten ondergaan. Maak geen plannen, pluk de dag, is het motto.

Vandaag komt er een e-mail van TenPages met een bijlage van 4,5 A4-tjes met feedback op mijn manuscript, opgesteld door Nick Ungerer. Ungerer is een student/stageair van de universiteit van Utrecht, die bij TenPages fungeert als redactiecoördinator. Behoudens een aantal lovende woorden ('je structureert je verhaal over het algemeen sterk') schrijft hij: 'Mijn eerste indruk is dat je zeker gevoel voor taal hebt. je schrijft aangenaam en gebruikt een duidelijke opbouw. Ik heb echter één groot kritiekpunt: je wilt teveel. Je wilt te veel vertellen, te veel beschrijven, te veel behandelen. (....) Het verhaal zou krachtiger zijn als je wat meer details weg zou laten'. Daarna komt hij met een aantal voorbeelden.

Uitgeefmanager Eva de Visser voegt eraan toe: 'Zodra ik een nieuwe versie van je heb, wil ik uitgeverijen gaan benaderen. Maar eerst dus toch nog even wat werk aan de winkel.' Het valt me tegen; eerlijk gezegd had ik zo'n reactie niet meer verwacht, omdat TenPages op de statusbalk van mijn boek het vakje 'Manuscript voltooid' had ingekleurd (zie boven). Een vervelend punt is dat stageair Nick Ungerer zelf aangeeft, dat hij niet het hele manuscript heeft gelezen, maar (een onbekend aantal) fragmenten inclusief begin en einde. Ik weet dat dit bij uitgevers en talent-scouts gebruikelijk is; ze menen dat ze al snel kunnen zien of een boek goed of slecht is. Ik geloof daar niet in; uit zijn opmerkingen blijkt duidelijk dat Nick Ungerer de hoofdstructuur van mijn boek niet heeft kunnen zien en dat hij het belang van vele scènes niet kon onderkennen. Tja, wat moet je ermee?

Ik heb vanmorgen in een uitgebreide reactie een en ander onder woorden gebracht. Ik heb ook toegezegd dat ik nog één keer het manuscript zal screenen en waar mogelijk dingen zal schrappen - hoewel ik er helemaal geen zin meer in heb. Wel heb ik gevraagd of ze toch, om geen tijd te verliezen, alvast uitgevers willen benaderen. Ik ben benieuwd. In elk geval zal ik morgen toch maar aan de volgende herziening bediening.

Wat niet meewerkt aan het bovenstaande is dat ik meer omlijnde ideeën heb gekregen over een volgend boek. Alles tezamen levert voor dit moment echter een impasse op, waardoor ik in arren moede maar ga kijken naar de live-uitzending van het debat over de regeringsverklaring in de Tweede Kamer. Ik erger me aan het voortdurende ach-en-wee van de politici over de forse bezuinigingen van het nieuwe kabinet. Diezelfde mensen eisen nog veel drakonischer bezuigingen van de Grieken en doen laatdunkend over de protesten daar. Ook Ans en ik moeten als pensionado's flink inleveren, maar in Griekenland gaat het veel drastischer, halveert men salarissen en pensioenen, verhoogt in één keer de pensioenleeftijd met twee jaar en ontslaat een groot deel van de ambtenaren. Dat is in de verste verte niet vergelijkbaar met wat er nu in Nederland gebeurt. Terug naar boven

Pagina 1 van mijn manuscript (versie 1.1.) met nieuwe correcties

Woensdag 14-11-2012

Het voelt net als vroeger, toen je met grote tegenzin aan je huiswerk begon. Zo stel ik vandaag de revisie van mijn manuscript uit om live naar het debat met de minister-president te kijken. Daar word je ook niet vrolijk van. het is bovendien een prachtige, zonnige herfstdag. Tenslotte begin ik zuchtend en steunend toch maar de herziening. En verdraaid: ik vind nog heel wat zaken die verbetering behoeven en ook gedeelten, die eruit kunnen. Soms hele alinea's. Dat is een aardig lesje: wees niet te gauw tevreden! Halverwege de middag heb ik de eerste drie hoofdstukken klaar. Ik schat dat het me ongeveer veertien dagen gaat kosten, maar ik denk nu wel dat het boek er beter van zal worden.

's Middags eruit voor wat boodschappen en lichaamsbeweging. Op de markt zitten mensen op de schaarse terrassen, die bij deze laagstaande zon beschenen worden. Op de terugweg drink ik bij Joke in het antiquariaat een kop thee. Ik snap niet dat de firma HG Reclame op zo'n droge, zonovergoten dag niet het gedicht van de Poëzieroute op de gevel van ons huis aanbrengt. Waar wachten ze nog op? Het is half november en straks regent het weer pijpenstelen.

Er is bericht van Eva de Visser, de uitgeefmanager van TenPages. Ze schrijft: 'Ik heb je feedback doorgenomen en ik snap op sommige punten wat je bedoelt en op sommige punten ben ik het er niet helemaal mee eens. Desalniettemin zal ik je manuscript voorleggen aan de verschillende uitgeverijen zodat we door kunnen in het uitgeefproces. Zodra ik reactie krijg, laat ik het je weten.'

Dat valt me mee. Ik schrijf een aardig mailtje terug en meld dat ik aan de revisie ben begonnen en het erop lijkt dat versie 2.1. toch op gaat leveren.

Terug naar boven

Kaart met bereik van Palestijnse raketten in Israël (Jerusalem Post) Tel Aviv ligt er net buiten

Donderdag 15-11-2012

De spanning tussen Israël en Gaza loopt snel op. Vandaag werden een paar honderd raketten vanuit de ongelukkige enclave op het zuiden van Israël afgevuurd. Het beroemde en peperdure Iron Dome anti-raketsysteem wist er maar een dertigtal van te onderscheppen. Er vielen voor het eerst in jaren weer doden aan de kant van Israël, terwijl het aantal slachtoffers in Gaza er een veelvoud van is. Anders dan in vorige jaren werden de raketten afgevuurd door Hamas, niet door kleine agressief-islamitische organisaties. Nu er een ander regime in Egypte is, de aan Hamas gerelateerde Moslimbroederschap, is deze ontwikkeling veel gevaarlijker. President Morsi heeft zijn ambassadeur uit Israël teruggeroepen en in Caïro vinden grote protestdemonstraties plaats. Er verschijnen weer kaartjes in de Israëlische pers met de bedreigde gebieden in het zuiden (zie hierboven), kaartjes die ook verschenen toen wij twee jaar geleden overwinterden in Ashkelon. Vanwaar die snelle escalatie? Vanwege de aanstaande verkiezingen in Israël? In elk geval mogen we blij zijn dat wij er weg zijn.

Er is meer slecht nieuws. De Nederlandse economie is in het derde kwartaal sterk gekrompen, de Europese Unie is opnieuw in een recessie geraakt en de beurzen zakken weg. Over steun aan Griekenland horen we vandaag niets.

De dag begint grijs, pas 's middags wordt het wat zonniger. Voor Ayíos N. wordt in de komende dagen slecht weer verwacht; niet zozeer harde wind maar onweer en regen. Ik werk opnieuw drie hoofdstukken van mijn manuscript door (4 t/m 6) en schrap niet veel, slechts een alinea. Verder haal ik er nog wat foutjes uit. Straks rijden we naar Wijk & Aalburg, waar we bij Herman & Marian Ursinus snert gaan eten. Terug naar boven

Voorbereiden van onze muur voor de plaatsing van het gedicht van Jozef Eijckmans

Vrijdag 16-11-2012

Gisteravond, op weg naar Herman & Marian Ursinus in Wijk en Aalburg, krijgen we op de rotonde bij de Korte Brug een lekke band. Voorzichtig manoeuvreer ik de auto op het parkeerterrein voor het stadhuis. Ik kan het nog: in tien minuten verwissel ik de band voor de reserveband. Daarna rijden we door en belanden in de gebruikelijke file voor de Merwedebrug. In Wijk hebben we een gezellige, lange avond. Om half drie liggen we pas in bed.

Vanmorgen horen we enig gedruis buiten ons slaapkamerraam. Het zijn warempel de mensen van HG Reclame die in de grijze ochtend bezig gaan met het geschikt maken van de ondergrond op de muur voor het aanbrengen van het gedicht van Jozef Eijckmans. Eerst schoonmaken en daarna brengen ze in de loop van de dag een paar lagen van een witte coating aan (foto hierboven). Waarschijnlijk zal het gedicht maandag erop worden gezet.

Rond het middaguur breng ik ons autootje naar de garage voor de reparatie van de linker voorband en een winterbeurt. Daarna werk ik de hoofdstukken 7 t/m 9 van mijn manuscript door; er gaat weinig uit. Ans gaat op bezoek bij haar moeder met haar jeugdvriendin Jannie. Om vijf uur haal ik ons Fiatje weer op. In Ayíos Nikoláos onweert het.

De situatie rond Gaza escaleert verder. De Egyptische premier Kandil bezoekt Hamas, terwijl de partijen elkaar blijven bestoken. Gisteren meende ik nog dat de Palestijnse raketten Tel Aviv niet konden bereiken, maar vannacht en vanochtend kwamen er drie in en bij de stad neer, overigens zonder schade aan te richten. Zelfs bij Jeruzalem, op 70 kilometer, kwam er een aan de grond, eveneens zonder slachtoffers of schade. De kans op een Israëlische invasie in Gaza over de grond neemt toe. Dat zou tot een volstrekt heilloze escalatie leiden. Terug naar boven

Sinterklaas vaart de sluis uit. Erachter staat ons huis met beneden het te lichte vlak voor het gedicht van de Poëzieroute.

Zaterdag 17-11-2012

Gisteravond een email van Rijk. HG Reclame heeft de verfpotten verwisseld. Wat een sufferds! Daardoor zit de ondergrond voor het gedicht op Rijk zijn huis nu op het mijne en omgekeerd. Murphy regeert. Ik moet bekennen dat het mij niet opgevallen was; de ondergrond is bij ons wit, maar ik dacht dat ze er nog een laag op zouden smeren in de kleur van onze muur. Niet dus. Bovendien zit het vlak bij ons te laag. Het schijnt dat HG maandag de fout komt herstellen.

Vanmorgen op tijd op. Om kwart voor tien vaart Sinterklaas door de sluis (foto hierboven). Barbara komt met haar jongste dochter Esri kijken. Esri (7) gelooft er nog in. Gelukkig is het droog. Jammer dat mijn eigen kleinzoon Thijs niet kon komen. Later, Sinterklaaas is al ontscheept en de stad in, komt Tessa met baby Vajèn even koffie drinken.

Ik werk de hoofdstukken 10, 11 en 12 vn het manuscript door. Alles bijeen schrap ik een aantal bladzijden. Daarna gaan we in de binnenstad boodschappen doen. Het is gaan miezeren. Vanavond eten we mosselen en met het oog daarop kopen we bij Eelco & Martine in De Franse Winkel in de Tinnegietersteeg zo'n heerlijk, echt Frans stokbrood.

Van het begin van een grondoffensief van Israël in Gaza was vandaag nog geen sprake, ondanks berichten gisteravond dat minister van Defensie Barak 75.000 reservisten wil mobiliseren voor een eventuele grondaanval. Bronnen rond het Israëlische leger zeggen vanochtend dat zij verwachten dat Israël de Gazastrook nog dit weekend met grondtroepen zal binnenvallen.  Terug naar boven

De grote esdoorn over de sluis was vorige week in één dag geel

Zondag 18-11-2012

De grote esdoorn aan de overkant van de sluis, naast het kunstwerk van Winiarski, was vorige week in één dag helemaal geel geworden. Ik maakte er een foto van (zie hierboven). Voorzover ik weet staat die fraaie boom precies op de plaats waar vroeger een van de grote graanmolens van de stad stond.

Vanochtend miezert het, vanmiddag schijnt de zon. Veel wandelaars over de sluis. Ik werk het lange hoofdstuk 13 door en kan enige alinea's schrappen. Rond Gaza blijft de spanning bestaan, hoewel Israël nog niet tot een grondaktie overging. Er is sprake van een mogelijk staakt-het-vuren, onder auspiciën van de Egyptische president Morsi. Beide partijen blijven elkaar bestoken met raketten. In ondermeer Ashkelon wordt een huis getroffen, de inslag veroorzaakt twee lichtgewonden en aanzienlijke schade.   Terug naar boven

Still uit 'Repulsion' (1965) van Roman Polanski

Maandag 19-11-2012

Gisteravond herzie ik op DVD een film van vroeger, 'Repulsion' (1965), een vroege film van Roman Polanski met een prachtige hoofdrol van Catherine Deneuve als een jonge vrouw, die beheerst wordt door een steeds intensiever wordende paranoïde psychose. Ans kende de film niet maar ook zij zag hem gefascineerd uit.

Vanmorgen hangt er zware mist. Daarom verwacht ik niet dat HGReclame vandaag komt om onze muur in de juiste kleur over te schilderen. Later blijken ze toch te zijn geweest, maar het muurgedeelte voor het gedichtfragment van Jozef Eijckmans is nog steeds te licht. Ik begrijp er niets van.

Gedurende de dag werk ik de hoofdstukken 14 en 15 van mijn manuscript door. Opnieuw fouten gevonden, hier en daar dingen herschreven en (weinig) geschrapt. Later ga ik naar de Turkse kapper op de Langendijk.

Het lijkt erop dat de moordenaar van Marianne Vaatstra na ruim 13 jaar is gevonden, door het DNA-verwantschaponderzoek. Ik zou er niet tegen zijn als het DNA van alle Nederlanders in een database opgenomen zou worden. Het oplossen van moordzaken zou beduidend gemakkelijker zijn en misschien gaat er zelfs een preventieve werking van uit. Schending van de privacy? Ach, veel van onze gegevens staan al in verschillende bestanden, zoals de gemeentelijke basisadministratie, medische dossiers en wat dies meer zij. En wie niet moordt, heeft niets te vrezen.

In Gaza is nog steeds geen staakt-het-vuren. Israël lijkt gelukkig te aarzelen met een aktie over de grond. Morgen komt er mogelijk een besluit over de nieuwe tranche van Europese begrotingssteun voor de Grieken.  Terug naar boven

Mist over de 3e waterkering (gisteren)

Dinsdag 20-11-2012

Gisteravond kijken we naar de documentaire 'Alleen op de wereld' van Denise Janzée, dochter van Willeke van Ammelrooy. Ze filmt drie kinderen van bekende zestiger jaren kunstenaars over de gevolgen van hun opvoeding te midden van hashdampen en vrije seks. De ouders zijn Cor Vaandrager, Simon Vinkenoog en Nouchka van Brakel. Hoewel Janzée zich van een oordeel onthoudt, maakt geen van die kinderen een erg gelukkige indruk. Vader of moeder had meestal geen tijd voor ze. Het is op de rand van zielig; volwassenen die nu zelf in de vijftig zijn en nog steeds hun ouders de schuld lijken te geven.

Begon de dag van gisteren met mist (foto hierboven), vandaag is het meteen zonnig. Een mooie dag in de late herfst. Ik lees nog steeds de biografie van Reve; nu deel 2, 'De rampjaren'. Opnieuw lukt het om twee hoofdstukken (16 en 17) van mijn manuscript door te werken, maar het lukt niet om veel te schrappen. Slechts een enkele alinea. Tussendoor maak ik de haast obligate wandeling met boodschap in de binnenstad. Ans is naar Kate, die met Liam en de kleine Caelan terug is uit Tsjechië. Ik zal ze binnenkort wel zien.

Israël en Hamas beschieten elkaar nog steeds. In Gaza vallen opnieuw veel slachtoffers. De TV-beelden van vaders die hun dode kinderen in wanhoop en verdriet voor de camera's omhoog tillen, zijn hartverscheurend. Volgens sommige berichten zou er vanavond om 23.00 uur (onze tijd) een bestand ingaan. Gilad Sharon, de zoon van de vroegere Israëlische premier Ariël Sharon (die nog steeds in coma ligt) schrijft in een zeer omstreden artikel in de Jerusalem Post, dat Hamas moet worden vernietigd en dat heel Gaza desnoods moet worden platgegooid. Je moet hopen dat hij nooit of te nimmer zijn vader zal opvolgen. Terug naar boven

Woensdag 21-11-2012

Vannacht lig ik te zuchten en te draaien in bed. Regels en zelfs een stuk dialoog dringen zich op. Na een uur woelen sta ik op en noteer alles aan de keukentafel op een kladpapiertje. De regels en de dialoog zijn bedoeld om een nevenfiguur in mijn boek, de dichteres Ruth, meer reliëf te geven. Zij fungeert als het ware als het literair geweten van de hoofdpersoon Lucas.

In 1971 kreeg ik haar eerste, eigen bundeltje gedichten, 'de weg naar egipte', met opdracht. Uitgegeven in eigen beheer onder het pseudoniem 'Ruth Sabatier'. In latere jaren werd ze bekend onder de naam Gertrude Starink. Ik schreef op de website eerder over haar, zie ondermeer hier. Ik volsta daarom met de bovenstaande uitleg.

De dag begint zonnig, 's middags regent het. Ik verwerk de teksten over Ruth in mijn manuscript en werk daarna de hoofdstukken

 18 en 19 door. Een en ander geschrapt. Er zit schot in. De obligate ronde door de binnenstad gemaakt en thee gedronken bij Rijk in de winkel.

Er is nog geen uitzicht op een staakt-het-vuren tussen Hamas en Israël. Het schijnt dat premier Netanyahu en de rare, ultrarechtse buitenlandminister Liebermann tegenliggen. Ondertussen scoort Israël de tol van haar talmen: een aanslag op een bus in Tel Aviv en opstootjes op de Westbank. Er is ook geen beslissing over de nieuwe tranche noodsteun voor Griekenland. Premier Samaras is 'verbijsterd'. De eurozône loopt weer langs de rand van de afgrond. Terug naar boven

Bestuursleden van de Poëzieroute bij onze muur, waarop nog steeds geen gedicht prijkt. Vlnr. Rijk, Bert van 't Land en ik

Donderdag 22-11-2012

Nog geen half uur nadat ik gisteren mijn dagelijks verslagje afsloot, kwam er een voorlopig staakt-het-vuren tot stand tussen Israël en Hamas. Het heeft tot op dit moment gehouden. Zoals iedereen weet zijn de problemen rond de staat Israël niet opgelost.

Een zonovergoten dag, vandaag. Mensen van de firma HG Reclame en Van Ewijck Schilderwerken komen langs om een poging te wagen het muurgedeelte van ons huis, waar het gedicht moet komen voor de Poëzieroute, weer in de oorspronkelijke kleur te verven. Na veel mengen en proberen lukt dat. Het bestuur van de Stichting Poëzieroute kijkt kritisch toe (foto hierboven). Men zegt toe dat het gedichtfragment nog 's middags aangebracht zal worden, maar dat gebeurt niet.

Aan het eind van de middag belt Rijk, of ik even naar de muur van zijn huis kom kijken. Daar, in de Balensteeg, hebben ze wel het beoogde gedicht van Chr. J. van Geel aangebracht. Maar - o ramp! - de letters zijn gaan bladderen; hele woorden zijn niet leesbaar. Het is niet om aan te zien! (zie foto hier). Wat een geklungel! Ik neem aan dat men daarna het aanbrengen van het gedicht op ons huis niet meer heeft aangedurfd. Het lijkt wel of alles fout moet gaan, er rust geen zegen op dit toch zo mooie project. We wachten het maar weer af.

Vandaag de hoofdstukken 20 en 21 van mijn manuscript doorgewerkt. Wat verbeteringen, wat aanvullingen en wat geschrapt. Vanavond gaan we samen bij Grieks Restaurant 'Mykonos' op de Langendijk eten.  Terug naar boven

De afvoer van een ocriet lavet.

Vrijdag 23-11-2012

Soms leidt het schrijven tot leuke zijpaden. Zoals deze: In de jaren 1954 - 1957 woonde ik met mijn vader, moeder en mijn twee jaar jonger broertje in Zwolle, in de voorste van een nieuwe rij flats langs de Meppelerstraatweg. Een badkamer met bad en douche was toen nog niet erg gebruikelijk. In plaats daarvan hadden we een kleine betegelde kamer met een lavet. Een soort douchewasbak. Je moeder deed er de was in en je kon er als kind in zitten. Op deze website staat er een goede beschrijving van, met meerdere foto's. Ik herinner me ons lavet nog goed. Net als de auteur van die webpagina heb ik, zittend in de bak, honderden malen gekeken naar de raadselachtige tekst die op de afvoeropening stond: OCRIET REINIGEN MET VIM (zie foto hierboven). Wat is de ocriet? Ik dacht toen dat het een ander woord voor 'afvoer' was. Pas nu kom ik erachter dat het de naam van een soort kunstgraniet is, waar het lavet van gemaakt was. Een gladgeslepen steenkorrel gebonden door witte cement; het geheel werd geocrateerd, een chemisch proces dat de cement omzet in kiezelzuur, waardoor het product sterker wordt. Je ziet het tegenwoordig niet meer, behalve in oudere (sociale) woningen, want in 1975 werd de productie gestopt. Sommige lavetten (?) kregen een tweede leven als bloembak. Het lavet was een typisch Nederlandse uitvinding. Zelfs het woord 'lavet'! Dat is afgeleid van de namen van de drie uitvinders: LAupman - Van der Eerde - Trip. De ocrietfabriek was gevestigd in Baarn en ging in 2008 failliet.

Wat is nu de relatie met mijn manuscript? Er zit een passage in waarin het lavet voorkomt. Daarom moest ik het nazoeken. Ik weet overigens nog niet of die scene erin zal blijven.

Het is een goeddeels regenachtige dag. De firma's die het gedicht op onze gevel moeten aanbrengen, vertonen zich niet. Met het autootje doen we de weekendboodschappen in het Piazza Center. Ik begin laat aan de verdere doorwerking van mijn boek. Hoofdstuk 22; enige wijzigingen en weglatingen. Van de 'ocrietpassage' weet ik het nog niet; vooralsnog blijft hij erin. Om vier uur begeef ik me voor een glas wijn naar Inge in Heukelum. Terug naar boven

Bieszcady, Polen, 1973. Lokatie uit hoofdstuk 23 van mijn boek

Zaterdag 24-11-2012

Gisteravond gebruiken we voor het eerst uitvoerig de internetfunctie van onze nieuwe televisie. Dat werkt geweldig. Je kunt er YouTube opzetten en naar oude live-optredens kijkens van mensen als Jacques Brel, Charles Aznavour, Joan Baez, Bob Dylan en Leonard Cohen. Een aangename tijdspassering! Tenslotte zoeken we onze eigen filmpjes op, die ik ooit plaatste. Bijvoorbeeld van onze overtocht van Karpathos naar Chalki bij windkracht 6, of van de muziek in Dmitri's restaurant op het eiland Simi, beide uit 2010. Het is prachtig om dat op je eigen breedbeeld-TV te zien. Tenslotte kijken we naar het filmpje over de kunstmanifestatie 'Brain/Internal Affairs', die ik in 1992 organiseerde in de oudbouw van het Beatrixziekenhuis. Prachtig!

Vanmorgen hangt er dikke mist over de haven. Ik zet me weer aan mijn manuscript en werk hoofdstuk 23 door. Hierboven zie je een lokatie uit dat hoofdstuk. De foto is uit de zomer van 1973 en toont het kampementje in het Bieszcady-gebergte, waar Lucas, mijn alter ego, toen zeer gelukkig was. Hij heeft zelf een tafeltje gebouwd. Vooralsnog laat ik dit gedeelte van het manuscript staan, maar het moet er misschien toch uit.

Na dit hoofdstuk heb ik geen zin meer in het volgende. Barbara, Tessa en Kate zijn met hun kroost op bezoek. Een drukte van jewelste. Ik ga een kuier over de wallen en door de binnenstad maken. De mist is nog niet eens helemaal weg en het is gaan miezeren. Weinigen wagen zich op de wallen. Het valt me nu pas op dat de Dalempoort net zo'n eenwijzerig uurwerk heeft als de kapel in de Arkelstraat. Een grote groep meeuwen en eenden werpt zich op de oude boterhammen, die iemand van de Dalemwal in het water gooit. De Hoop, de molen op de wal, draait mistroostig met langzame slag zijn wieken rond. In de binnenstad zijn toch veel mensen op de been, om Sinterklaasinkopen te doen. Bij Rijk in de winkel drink ik even een kop koffie en schaf er een gebruikte uitgave aan van 'Hokwerda's kind' (Augustus, 2002) van Oek de Jong. Ans leende het van een vriendin en ze vindt het goed. Ik zit nog steeds zo in elkaar dat ik het dan zelf wil hebben. (Benieuwd wanneer dat overgaat). Wij gaan zometeen naar de verjaardag van schoonzusje Mieke in het onzalige Papendrecht. Terug naar boven

Herfstladeren hopen zich op Buiten de Waterpoort

Zondag 25-11-2012

Een zeer winderige dag. De eerste herfststorm, aan zee staat ZW windkracht 8, op zee 9 en zelfs 10 met golven van vijf meter of meer. De kustwacht heeft het er druk mee. Zestig mijl boven Terschelling raakt de Deense tweemaster Andromeda in de problemen, de motor is stilgevallen en volgens de berichten konden ze vanwege de harde wind geen zeil zetten. Hm. Er had natuurlijk allang een stormfokje op moeten staan, de storm zag je al dagenlang aankomen. Wat hadden ze daar überhaupt te zoeken; bij zo'n stormverwachting vaar je toch niet uit? Een helikopter heeft de twee bemanningsleden van boord gehaald. Het schip drijft stuurloos en verlaten weg naar het noordoosten en heeft dus een enorm stuk lege zee voor zich. Het zal wel geborgen worden, als de storm afneemt. Een bergingsvaartuig is al onderweg. Dat wordt een dure zaak voor de eigenaar en/of de verzekeraar. Over het schip zelf kan ik geen gegevens vinden.

Er zijn ook twee mensen overboord geslagen van het schip Timberland, ook boven Terschelling. Ze droegen zwemvesten en de kustwacht heeft een grote zoekactie ingesteld. Nu het donker is gevallen is de kans gering dat ze tijdig gevonden zullen worden.

In het begin van de middag is de wind het sterkst. We gaan op Buiten de Waterpoort naar de rivier kijken. Die is aardig woelig: wind tegen stroom. Een grote rijnaak legt aan, doodrustig en beheerst, met de wind in de rug. Even later hijsen ze een auto op het achterschip (foto hier). De harde wind heeft de wolken weggejaagd, de zon schijnt  schel. Er lopen meer Gorcummers langs de oever om zich uit te laten waaien. Bij de bankjes achter de Waterpoort heeft zich veel blad opgehoopt (foto hierboven).

Thuis werk ik de hoofdstukken 24 en 25 door. In het laatste kan een heel stuk geschrapt worden, met spijt, want er staan wel mooie dingen in. Maar voor de voortgang van het verhaal is het niet van belang. Helaas. Het schiet op, nog acht hoofdstukken. Terug naar boven

De deskundige onderzoekt het mislukte gedicht op de muur van het huis van Rijk & Joke

Maandag 26-11-2012

Af en toe wat zon, meestal wolken. Het is niet koud. Om half twee loop ik naar het huis van Rijk & Joke, op de hoek van de Havendijk en de Balensteeg. Daar is een bijeenkomst met HG Reclame en het schildersbedrijf. Een deskundige zal advies geven hoe te handelen met het mislukte gedicht van Chris van Geel op de muur. Het vlak waar het gedicht op zit, is weer wat verder afgebladderd, misschien door de storm van gisteren. De deskundige klimt op een ladder en onderzoekt de zaak (foto hierboven). Volgens hem moet er een folie overheen geplakt worden, die vervolgens voorzichtig van de muur losgetrokken moet worden; de resten van het gedicht en de mislukte hechtlaag gaan dan mee eraf. Het lijkt me een hachelijke operatie. Daarna kan met ander hechtmateriaal een nieuwe poging gewaagd worden.

Gisteren kwamen er twee overlijdensberichten die me raakten: van de componist Simeon ten Holt en de zangeres Moniek Toebosch. Het bekende Canto Ostinato van Holt werd in 1992 uitgevoerd in ons kunstproject 'Brain/Internal Affairs' in het oude gebouw van het Beatrixziekenhuis. Twintig jaar geleden. Eergisteren had ik het er nog over. De uitvoering was in de wachtruimte van de röntgenafdeling, de uitvoerenden vertolkten het urenlange stuk op twee vleugels (in plaats van vier). Dat waren Kees Wieringa en Francien Hommes. Het stuk was toen nog niet zo bekend als nu. Ik herinner me dat de mensen vrij langs alle kunstwerken door het hele gebouw mochten lopen. Overal konden ze door grote luidsprekerboxen het concert blijven horen. Ik stond een tjdje in het trappenhuis te luisteren en dacht ontroerd: oud gebouw, ten dode opgeschreven, hoort als laatste het Canto Ostinato.

Moniek Toebosch komt uit het Breda van mijn middelbare schooltijd; ze is geboren in 1948. Ik heb vaak bijzondere, oergeestige optredens van haar bijgewoond in de roerige jaren zestig en zeventig.

De beide drenkelingen op de Noordzee tijdens de storm van gisteren hebben het niet gehaald. Eentje werd gisteren opgevist door een helikopter; hij was al gesorven. De andere dreef er vlakbij maar de helikopter had geen brandstof meer. Naar alle waarschijnlijkheid was hij ten ook al dood; je moet je niet voorstellen dat hij nog leefde en de heli zag vertrekken. Vandaag heeft men hem niet gevonden.

's Middags werk ik de hoofdstukken 26 en 27 van mijn boek door. Enige passages geschrapt en verbeteringen aangebracht. Nog zes te gaan. Terug naar boven

Kleinkind Vajèn probeert, 6,5 maanden oud, te gaan staan

Dinsdag 27-11-2012

Een saaie, droge, grijze dag. Ik werk verder aan mijn manuscript. De hoofdstukken 28 en 29. De nodige verbeteringen aangebracht maar weinig geschrapt. Ondertussen komt Tessa langs met baby Vajèn. Geloof het of niet, maar de kleine dragonder kan al rechtop zitten en probeert zelfs te gaan staan. Ze is pas 6,5 maanden oud. Zie de foto hierboven.

Vandaag doet zich een interessante ontwikkeling voor. Ik krijg een email van uitgeefmanager Eva de Visser van TenPages.'Vanmiddag kreeg ik een telefoontje van uitgeverij (......) dat ze een groot gedeelte van je manuscript met interesse hebben gelezen. De uitgever had nog wel enkele punten van feedback waar hij het graag eens met je over zou willen hebben. In onderstaande mail lees je zijn bevindingen, die ook grotendeels aansluiten bij waar wij het over hebben gehad'. De naam van uitgever houd ik in deze prille fase uiteraard voor me. Het is veelbelovend dat de allereerste uitgever, die Eva benaderde, al belangstelling heeft. Wat schrijft de uitgever en wat zijn zijn bevindingen? Hij 'stelt voorop dat de gekozen thema's zondermeer interessant zijn voor een brede doelgroep. Bijvoorbeeld van 55+ ers en hun nakomelingen die nieuwsgierig zijn waarom hun ouders zijn wie ze zijn.' Dat is erg vriendelijk, maar daarna komt het:

1. Hij vindt het verhaal veel te lang. 'Het is nu ruim 250.000 woorden, ik denk dat een eerste boek in dit genre rond de 80.000 woorden moet zitten.'

Hm. Wat bedoelt hij met 'een eerste boek'? Hoewel ik bij de laatste revisie heel wat heb geschrapt, kom ik zeker niet bij de 80.000 woorden. Dat gelooft de uitgever zelf ook niet. Hij zegt: niet comprimeren maar een keuze maken voor het belangrijkste thema. 'Maak dan een keuze voor het tijdperk waarin dat thema het meest ter sprake is. Werk dat uit tot een gangbaar manuscript. Maak daarbij gebruik van de ik- en hij vorm. Dat zou dan best eens het 1e deel van 2 of 3 delen kunnen zijn.'

Een interessant gezichtspunt. Ik heb zelf wel eens over meerdere delen gedacht, toen schrijvenderweg mijn manuscript steeds dikker werd. Alleen met de ik-vorm heb ik moeite. Zie hieronder.

2 'Ik heb moeite met de hij-vorm, omdat ik het gevoel heb dat het script daardoor emoties mist. Ze beschrijven is iets anders dan ze hebben. Dat komt wellicht ook door de lengte van het script.'

Ik koos destijds in volle bewustzijn voor de hij-vorm, om meer afstand van mijn alter ego te houden. Dat ik daardoor emoties miste, geloof ik niet.

3. 'De aaneenschakeling van gebeurtenissen maken het verhaal teveel een opstel: en toen en toen en toen.'

Tja, ook hier gaat het om een bewuste keus. Ik leg dat zelfs ergens in het laatste hoofdstuk uit, namelijk dat ik een hekel aan heb aan boeken die alsmaar heen en weer springen als vlooien in de tijd. De tijd is lineair, althans in onze wereld. Soms weet je niet meer waar je bent.

Eva was overigens heel aardig over mijn manuscript, blijkens de email aan de uitgever, waarvan ze me een kopie stuurde. Ze spreekt van een 'indrukwekkend manuscript', 'absoluut de moeite waard!' Dat nemen we maar een korreltje zout. Ze gaat op korte termijn een gesprek arrangeren van de uitgever met haar en mij.

De disfunctionerende neuroloog Jansen Steur, die ik eind 2003 uit het Medisch Spectrum Twente verwijderde, is weer volop in het nieuws. 'De grootste medische rechtszaak in Nederland ooit.' Heeft Ernst toch iets bereikt. Zelfs 'Één Vandaag' had er een item over. Morgen begint zijn strafzaak in Almelo met een regiezitting. Ernst zal zelf helaas niet aanwezig zijn; dat hoeft nog niet, pas bij de zittingen van de echte strafzaak is hij verplicht aanwezig. Jammer, ik had hem graag eens in de ogen gezien. Zelf ga ik wel, ik heb allerminst de neiging om me te drukken. Terug naar boven

De rechtbank in Almelo. Rechts op de rug gezien de advokaat van Jansen Steur, Van Gaal.

Woensdag 28-11-2012

Om zes uur loopt de wekker af, even voor zeven uur zit ik in het autootje. Nog net geen file op de A27 naar Utrecht, wel aan het begin van de A28 richting Amersfoort. Daarna is het rustig. Op de Veluwe hangt een lichte mist, ook op het traject erna tot aan Almelo. Merkwaardig: onderweg is Radio 1 vol van het nieuws over een onderzoek van het MST, waaruit zou blijken dat 13 patiënten, die door Jansen Steur fout gediagnosticeerd waren, dubieuze hersenchirurgie ondergingen. Daarbij waren twee neurochirurgen van MST betrokken; in elk geval zit er een van hen thuis. Ik vermoed dat het Matthieu Lenders is; later blijkt dat correct. Ik snap er weinig van en vind het bizar: Lenders ken ik als een briljant hersenchirurg met wie ik goed kon opschieten. Het kan geen toeval zijn dat MST juist op deze eerste procesdag met dit nieuws komt. Ik vermag niet in te zien wat men daarmee zou opschieten. Hoewel: is het een poging om die nieuwe feiten nog in de strafzaak te laten voegen?

Gemakkelijk vind ik het gerechtsgebouw; het is vanaf de A35 eigenlijk alsmaar rechtdoor tot aan het station. Daar is het direct rechts. Zoeken naar een parkeerplaats. Het trottoir voor het gerechtsgebouw staat vol bestelauto's van de diverse omroepen. Ik herken de lange gang naar de ingang, waar je door een veiligheidscontrôle moet. Ik hang mijn jas in de garderobe. In de gang voor het zaaltje waar de zitting zal plaatshebben, staan wat mensen. Er staat koffie klaar, behoorlijk lauwe koffie, moet ik zeggen.

Tegenover me herken ik mevrouw Damink. Zij en haar man horen tot de vele slachtoffers van Jansen Steur en met haar werd door mijn toenmalige collega-bestuurder het onzalige zwijgcontract gesloten. Ze herkent mij ook. Na een korte aarzeling loopt ze met uitgestoken hand op me toe.

'U bent toch meneer Zijlstra?' Dat bevestig ik.

'Ik ben het in een aantal opzichten niet met u eens, maar ik moet zeggen dat ik het wel prettig vind om u in levende lijve te zien. Ik heb al die jaren uw weblog gelezen en geleidelijk aan vond ik dat u ook een mens bent.'

'Dat u dat allemaal gelezen heeft', zeg ik. 'Ik vind het ook prettig om u de hand te schudden. Ik zag u wel maar ik durfde niet naar u toe te gaan. Misschien is ze daar helemaal niet van gediend, dacht ik.'

Haar man komt erbij staan. We praten over zijn ziekte en de eerste keer dat we elkaar spraken, in 2001, op mijn kamer. Over het zwijgcontract, dat volledig buiten mij om tot stand kwam. Hoe ze van de hele zaak af wilde zijn, omdat haar man zo ziek was.

Dan zwaaien de deuren open; de zitting zal beginnen. In het zaaltje zitten ongeveer 50 mensen; voor de helft gedupeerde ex-patiënten, schat ik. De neuroloog is zelf niet aanwezig, zoals aangekondigd. Er is veel pers. Als de rechtbank binnenkomt, moeten we gaan staan. In het begin mag de pers foto's nemen en opnames maken. Ik beschouw mezelf ook maar even als zodanig; zie bovenstaande foto. De officier van justitie leest een lange aanklacht voor: het behandelen van 21 personen voor verkeerde diagnoses, valsheid in geschrifte (de vervalste recepten), verduistering. Daarna komt de advokaat met een lange lijst vragen. Hij vraagt om uitstel, omdat hij een deel van de processtukken te laat ontving. Er moet ook nog een rapportage uit Duitsland komen. Lees hier een verslag van de zitting.

Na een paar schorsingen besluit de rechtbank dat de regiezitting wordt verdaagt naar maart/april. Het ergert me, nu duurt het nog langer, ik zou graag de hele zaak eindelijk achter me laten. Maar ik begrijp ook wel dat de rechtbank streeft naar de uiterste zorgvuldigheid. De advokaat vroeg aan de officier om de beslissing over een mogelijke strafzaak tegen de vroegere MST-bestuurders niet pas na de afhandeling van de Jansen Steurzaak te nemen, maar om dat nu al te doen. De beide procedures zouden naast elkaar gevoerd kunnen worden. Je moet afwachten hoe dat gaat lopen, maar ik ben er sterk voor; als ik voor de rechter moet staan, dan graag gauw. In de pauzes en na afloop zoeken wat journalisten me op. Ik vertel ze het bovenstaande.

Terug naar Gorcum over de A50 en de A15, omdat ik hoor dat er een file van zes kilometer op de A28 staat. De mist is weg. Om half drie ben ik thuis. Een dutje. Daarna lukt het om hoofdstuk 30 van mijn manuscript door te werken. Enige verbeteringen, niks geschrapt; dat hoofdstuk loopt wel. Veel aandacht in het TV-nieuws voor Jansen Steur. Terug naar boven

De achterkant van Oudegracht 370bis in Utrecht. Circa 1982, Utrechts Archief. Achter het bovenraampje speelt zich het slot van mijn boek af.

Donderdag 29-11-2012

De hele dag werk ik de laatste drie hoofdstukken van mijn manuscript door. Om zeven uur is het klaar, versie 2., 261.290 woorden, 601 bladzijden. Qua pagina's niet veel minder dan de vorige versie, maar ik heb alles ruimer opgezet en meer wit aangebracht. Er zijn ruim drieduizend woorden minder. Ook vandaag weer verbeteringen, dat wel, maar niets geschrapt. Die laatste hoofdstukken zitten goed in elkaar. Tussendoor drink ik even koffie bij Rijk & Joke in de winkel. Ze tonen me een artikeltje in De Gorcumse Courant over de malle wederwaardigheden bij de totstandkoming van de Poëzieroute. Het is een mooie herfstdag. Zojuist besloot ik de laatste bladzijde, met de laatste passage die me opnieuw ontroert. Een feestelijk glas wijn. Het is goed zo.

De laatste passage speelt zich af achter het bovenste venster van het huisje op de fot hierboven. Het is de achterkant van het bovenhuisje op Oudegracht 370bis. De foto dateert van omstreeks 1982 en komt uit het Utrechts Archief. De hoofdpersoon van mijn boek woonde er toen al niet meer.

Eva de Visser mailt de afspraak met de potentiële uitgever door: a.s. maandag over een week. Morgen mail ik het naar Eva en laat er drie exemplaren van printen. Meer is er vandaag niet te vertellen.   Terug naar boven

Vrijdag 30-11-2012

Opnieuw een fraaie herfstdag. Helder en fris, het is een graad of zes. Voor we de boodschappen voor het weekeinde gaan doen, rijden we langs Cindruk, mijn printshop in de Burgstraat. Met een feestelijk gevoel lever ik mijn USB-stickje in met de vraag of ze drie exemplaren willen printen van versie 2.1. van mijn manuscript. Om twaalf uur is het klaar, verzekeren ze me. Met gepaste trots haal ik ze een paar uur later op. Eén exemplaar doe ik op de post voor TenPages bij het postagentschap in Boekhandel De Wingerd in de Arkelstraat. De andere twee neem ik mee naar huis.

Thuis neem ik deel 2 van de Reve-biografie na dagen weer ter hand en val ermee in slaap. Reve was geen saai mens, naar mijn mening, maar zijn biografie is het wel. Geen detail uit zijn leven blijft onbesproken. Later, als ik weer wakker ben, mail ik het bestand van versie 2.1. aan uitgeefmanager Eva de Visser van TenPages. Daarmee zitten mijn taken voor vandaag erop. Het voelt alsof ik nu vakantie heb. Ans begint ondertussen de nieuwe versie te lezen en haalt verdikkeme er op bladzijde 45 toch nog een foutje uit. Gelijk verbeteren in het tekstbestand. Straks nog even langs Heukelum om wijn te halen

Bedenkelijke ontwikkelingen in Egypte. De grondwetgevende vergadering heeft, buiten de frakties van de christenen en de seculieren om, versneld een concept uitgebracht waarin de islam staatsgodsdienst wordt en de sharia de basis van het rechtssysteem. Amnesty International zegt dat de wet de bescherming van de mensenrechten negeert. Ook de rechten van de vrouw worden niet gewaarborgd. Het lijkt erg op een coup van de Moslimbroederschap. Pro- en contrabetogers zijn onderweg naar het Tahrirplein. Terug naar boven

Zaterdag 01-12-2012

Al dagen harde zuidenwind Bf 6 - 7 in Ayíos Nikólaos. Pas vanmiddag lijkt het eindelijk wat af te nemen. Ik was nu graag op mijn boot. Hier begint de dag zonnig en koud, na een uur of twee komen er bewolking en regen. Juist voor die tijd maak ik een slag door de binnenstad plus een kop thee bij Rijk. Bij Boekhandel Cursief in de Kruisstraat vind ik een zojuist uitgekomen, goedkope herdruk van de Vasalis-biografie van Maaike Meijer (Van Oorschot, 2011). Een 'onverantwoord dikke biografie' vond recensent Jeroen Vullings destijds, 'Meijer is niet selectief genoeg geweest'. Waarom ik hem dan toch aanschaf? Ja, dat weet ik zelf niet goed. Vanmiddag zit ik erin te grasduinen en inderdaad, het valt niet mee. Meijer schrijft gortdroog over bijvoorbeeld het weinig opzienbarende liefdesleven van de dichteres, die overigens allereerst psychiater was. Van dat liefdesleven wil je uiteraard alles weten, maar je kunt ook zeggen dat ze het altijd goed verborgen heeft weten te houden. Gelukkig is er soms wat reuring: 'Vanaf pagina 605 duikt eindelijk Gerard Reve op – altijd feest', schrijft recensent Vullings terecht. Vermoedelijk zal het dikke boek de resterende jaren van mijn leven ongelezen in de boekenkast staan en ooit een mooie buit in enig antiquariaat zijn.

In 'De Franse Winkel' van Eelco & Martine in de Tinnegietersteeg koop ik een blik confit de canard, gekonfijte eendenboutjes. Uit nieuwsgierigheid, ik kan me niet heugen het ooit te hebben gegeten.

Gisteren heeft de schilder zonder dat we het merkten onze muur weer bijgeschilderd. Het tintverschil is nu minder dan eerst. Ook bij Rijk & Joke is het mismaakte gedicht van de gevel aan de Balensteeg verwijderd. We zijn dus nu weer op punt nul. Benieuwd wanneer er weer iets gebeurt.

Thuis is de woonkamer vol en gezellig. Tessa met baby Vajèn, die nu gewoon in de box kan gaan staan. Later Barbara met haar dochters Nikita en Esri, daarna Kate met Liam en Caelan. Tenslotte komt Jeffrey ook langs.   Terug naar boven

Regenslierten boven de Merwedebrug, vanaf het strandje

Zondag 02-12-2012

Bericht uit Ayíos Nikoláos van Anégada: 'Met Dulce is alles OK. Ze doorstaat de zuidenwinden. Ligt prima vast en er gaat niets kapot.' Een welkome geruststelling!

Het is een herfstdag met afwisseling: zon, regen en Hollandse wolkenluchten. Ik lees dapper verder in de Reve-biografie deel 2 en val er bij herhaling bij in slaap. Toch is de episode met het Ezel-proces (1967) wel leuk. Over de traagheid der dingen: pas nu hebben we een kabinet dat heeft besloten om de 'Wet inzake smalende godslastering' uit 1932 eindelijk eens af te schaffen. Coïncidentie: in de voorgestelde grondwet voor Egypte, door de islamitische meerderheid in de grondwetcommissie, wordt het beledigen van de profeet Mohammed verboden. Dat gronwetsvoorstel kent meer bedenkelijke elementen, zoals dat de fundamenten van de Islamitische Wet moeten leidend moeten zijn in de Egyptische wetgeving, en dat nieuwe islamitische wetten moeten voorgelegd worden aan islamitsche geestelijken, voordat ze doorgevoerd worden. Het is me nog niet helemaal duidelijk: wat zijn 'islamitische wetten'?

Ans heeft een tweede fout ontdekt, op bladzijde 59, in versie 2.1. van mijn manuscript. In de middag loop ik over het gebied 'Buiten de Waterpoort'. Ik blijf staan bij het strandje aan de Merwede. Het is aardig koud. Boven de Merwedebrug hangen buienslierten onder de wolken (foto hierboven). Terug naar huis. Het is vroeg donker. Luisteren naar 'Diskotabel' op Radio 4.  Terug naar boven

Vanmorgen blijft de sneeuw een beetje liggen op de sluis.

Maandag 03-12-2012

Bij het opstaan zien we buiten het raam kille, natte sneeuw voorbij dwarrelen. Hondenweer. Het is donker, we hebben de lampen in de kamer en de keuken aan. Toch is het mooi. In het begin blijft de sneeuw nog een beetje op de sluis liggen (foto hierboven). Ik heb daar altijd van gehouden, vanaf mijn prille jeugd. Daarover gaat het apocriefe verhaal, verteld door mijn moeder, dat ik als dreumes op de tafel kroop, die tegen het raam stond en mijn gezichtje tegen het glas drukte en vol opwinding riep; 'Mem! Mem! Wjite rain!' Dat was in ons piepkleine rijtjeshuis aan de Tijnjedijk in Huizum, een dorp dat direct naast Leeuwarden lag. De liefde voor vallende sneeuw is me altijd bij gebleven.

Verder is er geen nieuws. Ik begin last te krijgen van de dadenloosheid, nu ik niet meer schrijf. Radio 4 op. Ik dommel met de Reve-biografie deel 2 op schoot. Oude man. Ik heb wel eens gehoord dat teveel slaap niet goed is, je zou een grotere kans op het ontstaan van Parkinson lopen. Of dat is bewezen, betwijfel ik. De liefste maakt het huis schoon en vindt dat ik niks doe. Het probleem van de pensionado.  Later dwing ik me de straat op, de lege flessen en een zak vuilnis wegbrengen.

Ik moet iets verzinnen. Terug naar boven

De twee uitzetspiraaltjes voor onze koelkast (aan boord)

Dinsdag 04-12-2012

Vroeg uit de veren. Om de slaapneiging het hoofd te bieden, loop ik meteen na het ontbijt naar de bakker voor drie pompoenbroeden. (Die zouden geschikt zijn voor mensen met type 2 diabetes. Ze zijn trouwens ook erg lekker). Helaas, uitverkocht. Drie besteld voor morgenochtend. Weer vroeg uit de veren. Daarna rijd ik naar Rob Krijgsman in Drimmelen. Het is somber, regenachtig weer. Bij Krijgsman is het ook niet vrolijk. Er staan rondom de zaak een aantal opgebokte boten. Binnen is het koud, er lijkt niemand aanwezig. Achteraf in een kantoortje tref ik alleen Rob. Ik verkies niet de vraag te stellen hoe het ermee gaat; daar zit hij niet op te wachten. In Nederland wordt praktisch geen jacht, nieuw of tweedehands, verkocht. Wie zijn jacht wil verkopen, kan dat beter in Turkije doen, hebben we gemerkt. De economie is booming en veel jonge Turken hebben geld en willen een boot kopen. Enfin, Rob had de uitzetspiraaltjes voor de koelkast, die ik telefonisch had besteld klaarliggen. Een voor onmiddelijke vervanging van de kapotte spiraal, een als reserve (foto hierboven).

Een uur later ben ik weer thuis. Een trieste sfeer hangt in de haven. Het is kil en alles druipt. Op de stoomsleper Jan de Sterke, die na Sinterklaas in de haven is blijven liggen, is iemand bezig een snoer met kerstverlichting aan te brengen. Ik strijk neer in mijn luie leesstoel met de reve-biografie deel 2. Ik moet zeggen dat het boek wat levendiger wordt vanaf nidden jaren '60. De man was overigens grotelijk oversexed; hij trok zich als regel zeven maal per dag af - om over de rest maar te zwijgen. Ik lag in een deuk van het lachen om de vele dwaze teksten en gezegdes die je in het boek tegenkomt. Vooral:

'Te laat, te laat, sprak Winnetou.

Het zaad is al naar binnen toe.'

Die had ik lang niet gehoord. Zou hij wel van Reve zijn, of is hij van ouder datum? Zoeken op Internet geeft geen uitsluitsel. Weet iemand het misschien?

Halverwege de middag komt Barbara langs. Ze sjouwt uit de stad tassen met Sinterklaascadeautjes mee voor morgenavond, voor haar kinderen. Even later komt ook mijn vriend Herman langs voor een kop thee. We smullen van de appelflappen die Ans vanmorgen gebakken heeft. (Eentje maar).

Mijn boek laat me nog niet los. Vannacht bedacht ik in creatieve slapeloosheid een passage die misschien nog opgenomen moet worden in het laatste hoofdstuk. Dat zou dan aanleiding voor een versie 2.2. zijn. Ik ben er nog niet uit. De post brengt iets leuks voor onze donkere, lange avonden: het derde deel van de Deense misdaadserie 'The Killing'.  Terug naar boven

Rust in de haven. In het midden ligt de stoomsleper Jan de Sterke

Woensdag 05-12-2012

De eerste twee afleveringen van het 3e seizoen van de Deense misdaadserie 'The Killing' zijn ongemeen spannend. Gisteravond keken we ernaar. Als het niet half twee was geweest, dan hadden we de derde aflevering ook nog opgezet. De mengeling van een bloedstollend misdaadverhaal en landelijke (Deense) politieke intrige is bijzonder prikkelend.

Vandaag een halfbewolkte dag, waarop we de stad inlopen om alvast een aantal boodschappen te doen. We drinken op de terugweg koffie in de nieuwe patisseriezaak Sweet Ima op de Langendijk. Zo'n initiatief moet je ondersteunen, want er is teveel leegstand in de Gorcumse binnenstad. In de haven heerst rust (foto hierboven). Ik bel eens met Fons: hoe gaat het met hem? Goed. Hij heeft de nieuwe processor voor onze stuurautomaat al liggen; dat is mooi, want naar verluidt kan Raymarine hem na de jaarwisseling niet meer leveren.

Voor de rest van de dag lezen, afwisselend in Reve 2 en in een nieuw boek over Suriname: 'Bouterse aan de macht' van de jonge journalisten Ivo Evers en Peter van Maele (De Bezige Bij, 2012). In Caïro lijkt de confrontatie tussen de seculiere demonstranten, die het aftreden van Morsi eisen, en de aanhangers van de president niet meer te vermijden. Gisteravond ontvluchtte hij zijn paleis, toen het belegerd werd door protesterende menigten. Vandaag keerde hij weet terug. Nu dreigt er een veldslag tussen beide partijen voor het presidentieel paleis.  Terug naar boven

Donderdag 06-12-2012

De zegswijze

'Te laat, te laat!', sprak Winnetou

Het zaad is al naar binnen toe'

(zie eergisteren) houdt de gemoederen bezig. In het Gastenboek suggereert  D' Ouwe Blieck dat de herkomst een show in de jaren '70/'80 van Freek de Jonge is. Een andere lezer meldt per email dat het gezegde veel ouder is en al in de jaren '60 gebruikt werd; hij kent een nogal scabreuze tweede zin over Old Shatterhand, die niet passend is om te citeren. Elders vind ik:

'Dat krijg je', sprak Old Shatterhand

als je geen kapotjes kent.'

Of als variant:

'Had je het rubber maar gekend!!'

Schreeuwde toen Old Shatterhand...

Niet sterk. Een zoektocht op Internet levert op dat velen het gezegde kennen, maar niemand de herkomst weet. Ik hoop er nog een keer op terug te komen.

Vanmorgen blijkt er sneeuw te liggen (foto hier). In het laand staat meer dan 500 kilometer file. De sfeer is na Sinterklaas ineens veranderd; het inspireert ons om onze beide kunstkerstboompjes en de overige spullen uit de kelder te halen. Een kerstboompje komt in de kamer, de andere in de serre. Even de stad ingegaan en onverwacht een kerstcadeautje voor mijn geliefde gevonden. Voor onder de boom.

Gevechten tussen aanhangers van de Egyptische president Morsi en seculiere tegenstanders hebben tot vijf doden geleid. Vandaag hebben militairen de straten bij het presidentieel paleis schoongeveegd. Het leger heeft zich overigens tot dusver afzijdig gehouden. De Egyptische staatstelevisie heeft aangekondigd dat Morsi later vandaag een toespraak zal houden.   Terug naar boven

Vrijdag 07-12-2012

Gisteravond vroeg begonnen met het kijken naar de volgende afleveringen van 'The Killing 3'. Avondmaaltijd met het bord op de knieën. Alle nieuwsjournaals en actualiteiten overgeslagen, zelfs Pauw & Witteman. Tegen één uur 's nachts hebben we er zes achter de rug - ontzettend spannend! - en besluiten nu toch maar te gaan slapen. Er zijn er nog twee te gaan.

Vandaag schrijf ik toch maar de passage in het laatste hoofdstuk van mijn manuscript. Ik ben nog niet helemaal overtuigd, maar maak toch vast versie 2.2. aan.

De voorspelde sneeuwoverlast valt mee. Het KNMI gaf voor het hele land alarmcode oranje af, extreem weer, maar het viel allemaal erg mee. Het grootste deel van de dag valt natte sneeuw. Vannacht schijnt het wel zwaar te gaan vriezen. De toespraak van de Egyptische president Morsi valt tegen; hij doet geen enkele concessie aan de minderheden van christenen, liberalen en seculieren. Eerst gaf ik hem als gematigde moslim het voordeel van de twijfel, maar nu heb ik er een hard hoofd in.

's Middags een boodschap in de stad. Op de Markt bouwt men voor het Gorcums Museum de jaarlijkse schaatsbaan rond de Wilhelminafontein op. Verder een onbevredigende dag: saaiheid, ledigheid en slaperigheid. Terug naar boven

Ondanks een dun ijslaagje in de haven, zit men toch gewoon te vissen.

Zaterdag 08-12-2012

Eerst kijken we gisteravond naar de laatste twee afleveringen van 'The Killing 3'. De ontknoping is spannend en uiterst curieus; ik zal er niets over verklappen. Een kwartiertje later gaat de bel: buren Wiger & Arina komen een borrel drinken. 'Over drie jaar gaan jullie met de boot naar Nederland terug; dan gaan wij juist die kant op en komen we elkaar halverwege tegen', zegt Wiger. Dat zou kunnen, in de Algarve bijvoorbeeld.

Vannacht is er strenge vorst. Ook overdag blijft het een paar graden vriezen, maar het schijnt de komende nacht alweer te gaan dooien. We besteden de dag aan wat laatste boodschappen, lezen en luieren.

Het Egyptische leger reageert met een kryptische waarschuwing op de voortdurende onrust in het land. het waarschuwt voor 'desastreuze consequenties' als de politieke crisis niet wordt opgelost. De militaire top, nog benoemd in de periode van Mubarak, is waarschijnlijk niet op de hand van president Morsi en zou de onrust kunnen aangrijpen om de macht weer aan zich te te trekken. Egypte lijkt te wankelen tussen een militaire en een islamitische dictatuur.

Straks gaan we naar de 'Free Acoustic Musicparty' in dorpshuis 'De Elzenhof' en Dalem. Ans' dochter Barbara treedt er op met haar band 'Pleasure' en schoonzoon Jeffrey als drummer bij de band van Ron Krop ('El Kroppo'). Dat kan erg gezellig worden. Terug naar boven

Een deel van de gelegenheidsband 'Family Tree'. Vlnr. Nikita, Saskia Knijft, Esri en Barbara

Zondag 09-12-2012

Gisteravond hadden we veel plezier op de 'Free Acoustic Music Party 2012' in dorpshuis De Elzenhof in Dalem. Bijzonder was het optreden van de gelegenheidsband 'Family Tree', een ensemble dat uit twee muzikale families was opgebouwd: de families Knijft en Middelkoop. Van de laatste maakten behalve Ans' dochter Barbara (zangeres) en haar vader, twee van haar kleinkinderen deel uit: Jordin (16) en Nikita (13), terwijl Esri, de kleinste, zich overal tussen wurmt en op een aanstekelijke wijze probeert mee te zingen. Je ziet dat fraai op bovenstaande foto. Schoonzoon Jeffrey, partner van Ans' jongste dochter Tessa, fungeerde als drummer. Hem zagen - hoorden -  we een paar uur later weer in een uiterst swingend optreden van de uitgebreide bluesband van Ron Krop ('El Kroppo'), waarbij velen niet konden blijven zitten en op de dansvloer uit hun dak gingen.

Vandaag - zondag - uitgeslapen. Het grootste deel van de dag dooi en regen. Ik lees het recente boek over Bouterse uit ('Bouterse aan de macht', Ivo Evers & Pieter van Maele, De Bezige Bij, 2012). Suriname lijkt een hopeloos land en dat is niet alleen vanwege Bouterse.

Een merkwaardige ontwikkeling in Egypte: president Morsi trekt zijn omstreden decreet gedeeltelijk in, waarin staat dat zijn beslissingen niet door de rechterlijke macht kunnen worden aangevochten. Dat was een eis van de seculiere oppositie. Je zou zeggen dat het niet meer zoveel uitmaakt, omdat in tegenstelling tot eerdere berichten het referendum over de omstreden grondwet nu weer wél doorgaat op zaterdag a.s., omdat Morsi en zijn Moslimbroederschap heel goed weten dat de meerderheid van de bevolking vóór zal stemmen. Daarmee krijgt Egypte op een scharrige, ondemocratische manier een grondwet waarin de rechten van christenen, liberalen en seculiere mensen (en van vrouwen) niet gegarandeerd zijn. Opmerkelijk: vandaag vlogen er vijf straaljagers laag over Caïro en het Tahrirplein, alsof het leger wil zeggen: wij zijn er ook nog.

Er is meer ellende. In Italië zijn vervroegde verkiezingen op komst, nu de partij van Berlusconi het rigoreuze bezuinigingsbeleid van de technocraat Monti niet meer wil steunen. Berlusconi wil in 2013 godbetert opnieuw premier worden. 'De clown is terug!', kopt de kritische pers. Iedereen is benieuwd naar de reactie van de financiële markten als maandag de beurzen opengaan. En hier in Nederland? Daar is in de peiling van Maurice de Hond de PVV de grootste partij geworden. De mensen krijgen de crisis die ze verdienen. Terug naar boven

Amsterdam, Herengracht. Hier zitten de grote uitgevers en ook TenPages, op de eerste verdieping van het middelste grachtenpand

Maandag 10-12-2012

Er is nog geen schijn van kans dat ik mijn manuscript uit het hoofd kan zetten. Vannacht om twee uur weer uit bed om de eerdere aanvulling in het slothoofdstuk nog eens uit te breiden. Na een halfuur schrijven ben ik tevreden; het is beter geworden.

Tja, en dan gaan we vandaag dus naar TenPages in Amsterdam (foto hierboven) voor het gesprek, samen met uitgeefmanager Eva de Visser, met uitgever Jan-Willem die belangstelling heeft voor het manuscript. Het gesprek duurt twee uur en, nou, ik moet zeggen dat we een eind zijn opgeschoten. Het klikt wel en Jan-Willem ziet er een groot potentieel in. Gelukkig laat de uitgever een aantal van zijn opmerkingen vallen; opmerkingen die hij eerder mailde en waar ik moeite mee had of die ik helemaal niet zie zitten, zoals het boek omzetten van de hij-vorm in de ik-vorm of de beperking in het aantal hoofdthema's. Wat vooral overblijft is een punt, eigenlijk een zeer technisch punt, waar ik niet bij heb stilgestaan. Het manuscript telt 600 bladzijden met ieder 450 woorden. Een standaardboek heeft bladzijden van 250 tot 300 woorden. Dat zou betekenen dat als je mijn manuscript in één keer uitgeeft, het een boek van 1000 tot 1200 bladzijden zou worden. Jan-Willem zegt dat hij niet aankan (en/of aandurft) en stelt daarom voor om er een trilogie of zelfs een tetralogie van te maken. Drie of vier kloeke boeken van elk circa 250 tot 300 pagina's. Hij had dat idee dus ook al eerder geventileerd in een email, maar toen zag ik er geen enkel voordeel in. Maar nu ik de uitgeefpolitieke achtergrond beter begrijp, begint het idee me te interesseren. Mijn werktitel 'Soms priemt een lichtstraal' bevalt hem wel; het zou de titel van de hele cyclus kunnen zijn, met daarnaast aparte titels voor de delen. Het hoeft niet persé zo te zijn dat eerst deel 1 verschijnt, de publikatie kan ook beginnen met deel 2 (niet met het laatste deel).

Verder zou hij willen dat ik de vrouwelijke hoofdpersoon in het laatste deel van het manuscript wat verder uitdiep. Dat zal ik proberen. Jan-Willem brengt het eerste deel het liefst in mei 2013 uit; de andere delen volgen dan om de vier tot zes maanden (als het eerste deel goed ontvangen wordt).

Enfin, ik heb weer heel wat te denken gekregen. Het is niet gering: debuteren met een trilogie! (Wist ik veel dat mijn manuscript zó dik was). In de komende weken zal ik eraan werken en in januari gaan we de resultaten bespreken. Om vijf uur zijn we terug in Gorcum. Morgen opnieuw naar Amsterdam, naar mijn dochter Floor en haar kinderen. Terug naar boven

Floor met Thijs en Lisa

Dinsdag 11-12-2012

Een slapeloze nacht; piekeren over het gesprek op TenPages en hoe ik mijn manuscript in drieën moet splitsen en hoe de afzonderlijke delen moeten heten. Tenslotte kom ik - voorlopig - erop uit dat de naam van de trilogie 'Soms priemt een lichtstraal' centraal moet blijven staan in de delen. De afzonderlijke titels zullen fungeren als ondertitels. Dus schematisch als hieronder is weergegeven:

Vanmorgen rijden we even voor tien uur af naar Amsterdam. De files zijn vrijwel opgelost dus even na elven arriveren we bij Floor in IJburg. Daar genieten we van de beide kleinkinderen Thijs en Lisa. De bovenstaande foto drukt meer uit dan woorden kunnen zeggen.

Om half drie zijn we terug in Gorcum. Na een tukje wijd ik me aan de splitsingen in het manuscript en het voorlopig ontwerp van de drie voorbladen. Ik zal ze morgen tonen. Ik maak twee cesuren, maar om de omvang van de drie delen ongeveer gelijk te houden (circa 300 bladzijden), komt het eerste deel toch al ruim in Lucas' studententijd uit. Daar weet ik nu geen raad mee. Misschien moet ik wat anders verzinnen: een dunner eerste deel, of andere titels. Voorlopig pas ik wat bewerkingen toe en om zes uur is het provisorisch manuscript van 'Boek één' klaar. Morgen verder. Terug naar boven

Woensdag 12-12-2012

In de loop van de dag wordt het zonnig. Een mooie dag met een strakke blauwe lucht en een fraaie zonsondergang. Nog een dag of tien en dan beginnen de dagen weer langer te worden. Het grootste deel van de dag werk ik aan de splitsing van mijn manuscript in drie boeken. Zie hier de voorlopige omslagen:

Natuurlijk is het maar amateuristisch fröbelwerk, maar ik vind het prettig om zometeen alle drie boeken in de hand te hebben, ook al is het maar in een simpele printversie op A4-formaat. Daarom zet ik de drie nieuwe bestanden op een USB-stick en loop naar printshop Cindruk in de Burgstraat. Ze gaan aan het werk en a.s. vrijdagmorgen kan ik ze afhalen.

Op de terugweg loop ik even bij Rijk langs in de winkel, om het laatste nieuws over de voortgang van de Poëzieroute te horen. Dat is helaas niet opwekkend en dat ergert me zeer. Volgende week hebben we een extra besuursvergadering en op mijn dringend verzoek zal Robert de Joode van HG Reclame verzocht worden aanwezig te zijn. Dat voortdurende uitstel en geklungel is zeer demotiverend. Geen klant laat zich zo behandelen. Terug naar boven

Donderdag 13-12-2012

Sterk verlaat verschijnt vandaag de update van de grafiek van de gemiddelde wereldtemperatuur in de lagere atmosfeer van klimaatscepticus Roy Spencer. Over november opnieuw in de plus (zie hierboven).

Vandaag is het droog en redelijk zonnig. De temperatuur is iets boven het vriespunt, maar vanaf morgen zal het een stuk warmer worden. Ik maak de drie manuscripten gereed, voorzie ze van de nieuwe voorbladen, en mail ze naar TenPages-uitgeefmanager Eva de Visser en de potentiële uitgever. Ik voeg eraan toe dat ik graag zekerheid wil dat de uitgever straks alle drie delen zal uitgeven en dat dat in het contract moet komen te staan. Er is een vervolg-afspraak voor de eerste week van januari in de maak.

's Middags komt Tessa langs met baby Vajèn; later komt vader Jeffrey ook. Terug naar boven

Bereiding van confit de canard

Vrijdag 14-12-2012

Deze week aten we voor het eerst in ons leven (voorzover we kunnen nagaan) confit de canard uit blik. We kochten eerdaags zo'n blik bij De Franse Winkel in de Tinnegietersteeg. De bereiding is erg simpel; ik had het volgende van internet gehaald:

• Verwarm de oven voor op 200 graden.
• Zet het blik 10 minuten in heet water, zodat het ganzenvet smelt.
• Maak het blik open en leg de boutjes met het vel naar boven in een ovenschaal. Laat er een beetje ganzenvet overheen lopen.
• Plaats de boutjes 15 minuten in de oven en vervolgens 10 minuten onder de grill zodat het velletje lekker knapperig wordt.

We vonden het heerlijk! En voor herhaling vatbaar.

Vandaag is het een grijze dag. Tegenstelling met het voorgaande: ik begin te lezen in 'Volle planeet, lege borden. De nieuwe geopolitiek van voedselschaarste' van Lester R. Brown (MGMC, 2012) van het Amerikaanse Earth Policy Institute. Een verontrustend boek!

Opnieuw in tegenstelling daarmee en alsof de zondvloed wel na ons zal komen, gaan we straks naar de feestelijke opening van het verbouwde Wijnhuis Heukelum. Daar is nu ook de zaak 'Achter de Linden' van Jacqueline Bras, de vrouw van mijn goede vriend Inge Hogerdijk, in ondergebracht. Het dagelijks leven gaat verder, maar het regent inmiddels pijpenstelen en het waait hard uit het zuidoosten. Boven de Waddeneilanden wordt Bf 8 verwacht. In Ayíos N. is het rustig.

In de - kennelijk - nooit eindigende casus van de disfunctionerende neuroloog Jansen Steur, die ik eind 2003 dwong het MST te verlaten, doet zich weer een nieuwe ontwikkeling voor: hij zou zonder toestemmming van de nabestaanden autopsieën hebben laten doen. 'Jansen Steur verdacht van lijkschennis' koppen de media. Op de website van letselschadeadvokaat Yme Drost vind ik er een dossier over. Daaruit blijkt dat die zaak zich in 1996/1997 afspeelde; gelukkig ver voor mijn tijd, hoewel het natuurlijk niet zeker is of hij het later ook nog deed. Terug naar boven

Zaterdag 15-12-2012

Het was gisteravond een gezellige boel, daar in Heukelum. Twee neringdoenden zitten nu onder één dak: Achter de Linden van Jacqueline Bras en Wijnhuis Heukelum van Inge Hogerdijk. Partners in zaken en in het leven. Veel buren en bekenden kwamen hen gelukwensen. Er waren jachthoornblazers buiten en er was een grote ton waarin ganzenborst werd gerookt. We namen een aantal van de verrukkelijke filets mee voor de komende dagen. Circa half twaalf waren we weer in Gorcum, maar daar weet ik niet zoveel meer van.

Het weer is vandaag met circa acht graden aan de warme kant. Af en toe regent het. Kleinkind Esri komt koekjes bakken met oma Ans. 's Middags zit de kamer mudvol: Barbara met Esri, Tessa met baby Vajèn en Kate met Liam en Caelan. Later komt Michel ook.

Straks hebben we alweer een proeverij, namelijk bij De Franse Winkel van Eelco & Martine in de Tinnegietersteeg. We zullen in elk geval weer een blik confit de canard meenemen. Terug naar boven

De mannelijke leden (Hans en Willem) van Trio Jolie Coeur

Zondag 16-12-2012

Mmmm....! Wat een lekkere dingen, zeg, daar op die proeverij gistermiddag van De Franse Winkel in de Tinnegietersteeg. We proefden nogal wat en namen, behalve weer een blik confit de canard, twee flessen rode spuitwijn (voor Ans), cornichons extra fins en een potje paté de campagne de poire noire de Bigorre mee. De sfeer was nog aangenamer door de ragfijne, melancholieke omlijsting door de beide mannelijke leden van het trio Jolie Coeur (foto hierboven). Die treden in volledige samenstelling op in Theater 't Pand op 5 januari a.s. Gaan we waarschijnlijk heen. Voozover ik weet is Jolie Coeur het aapje van Rémy in 'Alleen op de wereld' van Hector Malot. Ondertussen werd het behoorlijk vol en benauwd in het kleine winkeltje, dus we vertrokken maar. Op de Markt voor het stadhuis/museum zagen we Michel en zijn dochter Esri nog op het kunstijsbaantje.

Vandaag een zeurderige, grijze zondag met af en toe regen. Ik hervat de lectuur van de Reve-2 biografie. Saaie kost, maar wat wel leuk is dat het handelt over de jaren '60 en '70, die ik vanzelfsprekend nu weer goed ken, nu ze in mijn eigen boek centraal staan. Ik was overigens nooit een liefhebber van de Reve na 'Op weg naar het einde' en 'Nader tot u' (en nog steeds niet)

's Middags maken we een wandeling over de westelijke stadswallen. De temperatuur is lenteachtig zwoel. In de jachthaven zijn de dekken van de boten groen van vocht en alg. We praten over de mensen die we kennen, over de kinderen en de kleinkinderen, en over wonen in Gorcum en aan boord. Kon je net als katholieke heiligen maar op twee plaatsen tegelijk zijn.

Terug thuis luister ik naar Diskotabel, totdat Barbara, Michel en Esri langskomen. Ze hebben hun hond Loetje meegenomen. Terug naar boven

De modelduikboot in mijn vensterbank ligt in stukken

Maandag 17-12-2012

Een aantal maanden geleden kocht ik een fraai schaalmodel van een duikboot in de watersportwinkel naast ons. Ik kreeg het met korting, omdat er een van de torpedolanceerbuizen was afgebroken. Die ik heb ik er toen nauwgezet weer aan vast gelijmd. Sindsdien staat het model trots in de vensterbank op mijn studeerkamer. Helaas, onlangs viel hij stuk toen mijn geliefde het rolgordijn omhoog trok (zie foto hierboven). Vandaag heb ik hem uiterst secuur weer in elkaar gelijmd. En voortaan trek ik dat rolgordijn omhoog.

Het is een bar slechte dag. Heftige regenbuien ranselen de haven. Tussendoor loop ik naar het postagentschap bij Boekhandel De Wingerd in de Arkelstraat, om de drie manuscriptdelen op te sturen aan de uitgever. Per email ontvang ik een uitnodiging van Tenpages-uitgeefmanager Eva de Ridder voor een vervolgbespreking op 7 januari met de beoogde uitgever. Eva stuurt een agenda mee:

- wij tekenen gedrieën het TenPages-titelcontract;

- Tenpages.com en de uitgever tekenen een samenwerkingscontract;

- auteur en uitgever tekenen een auteurscontract (n.a.v. modelcontract)

Zeer interessant! Hoe gaat het verder? De aandeelhouders hebben tesamen een bedrag van € 10.000 bijeengebracht. Na ondertekening ontvangt de uitgeverij van TenPages in beginsel € 5.000,-  als startbijdrage.  Die kan op verschillende manieren ten goede komen aan de uitgave van het boek; redactie, productie, promotie, distributie etcetera. De auteur ontvangt een startbijdrage van € 1.000,- en TenPages.com ontvangt in beginsel € 4.000,-. Bij een uitgave moet de uitgever (meestal) 10% van de royalties aan de auteur betalen en 14% aan Tenpages: 10% is voor de aandeelhouders en 4% voor TenPages. Maar hoe gaat dat bij een trilogie van drie boeken? Volgens de website van TenPages kan de startbijlage variëren. Je kan je voorstellen dat een trilogie een hoger startbedrag voor de uitgever vergt. Bij een hoger startbedrag moet de uitgever aan TenPages en de aandeelhouders een hoger percentage royalties betalen.

Dat is dus - neem ik aan - een onderhandelingspunt voor de uitgever.

Voor mij is de zekerheid belangrijk dat alle drie de delen van trilogie er komen. Dat had ik al aan beide partijen gemeld. De uitgever mailt daarover: 'Voor wat betreft de delen 2 en 3 kunnen wij geen "granieten" garanties afgeven. Wel kunnen we een intentie aangeven en daarin de kaders aangeven onder welke voorwaarden en wanneer we de volgende delen kunnen uitgeven.' Hij zal daarover een voorstel doen. Het is duidelijk dat ik mijn kop erbij moet houden.

In het bovenstaande is sprake van een modelcontract. Dat is het modelcontract voor de uitgave van oorspronkelijk Nederlandstalig literair werk. De laatste versie is in juli 2011 overeengekomen tussen de LUG (Literaire Uitgeversgroep) en de Vereniging van Letterkundigen (met een addendum over e-books) Ik heb het gedownload en geprint en zal het diepgaand bestuderen.    Terug naar boven

Kerstversiering op de Derde Waterkering, van buurtvereniging KNAKE en restaurant 'Le Bon'Apart'

Dinsdag 18-12-2012

Ik geef toe dat het wel eens moeilijk is om de bijdragen in het Gastenboek serieus te nemen. Zo bijvoorbeeld die van de anonieme Vincent, waar ik dan maar helemaal niet op in ga. Nu is er weer een van de eveneens anonieme 'Vrouwonvriendelijk'. Die kan je toch ook niet serieus nemen? Iemand zal jouw duikbootje maar eens kapot laten vallen, meneer of mevrouw Vrouwonvriendelijk! Dan praat je wel anders...

Het is een donkere, droge dag. 's Ochtends nog zon, 's middags is de hemel egaal grijs. In elk geval regent het niet. We gaan op bezoek bij Oma Steers, de moeder van Ans (93), om te controleren of ze netjes gekleed is voor het kerstdiner dat vanaf vijf uur in haar verzorgingshuis plaatsvindt. Nou, ze ziet er keurig uit, maar het is wel verbazend dat ze er naartoe wil. Anders houdt ze zich verre van dat soort festiviteiten.

Sinds gisteren kamp ik met een fikse neusverkoudheid en keelpijn. Ik bestrijd het met een megapak papieren zakdoekjes, Strepsils en een enkele Paracetamol. Als de neus maar doorgankelijk blijft en niet verstopt raakt; dan loop je het risico op een bijholtenontsteking. 's Middags bestudeer ik het Modelcontract Uitgever/Auteur, ik gisteren downloade. Dat is knap ingewikkeld, je bent er niet zomaar mee klaar. Verder lezen in deel 3 van de Reve-biografie. In Ayíos N. is het slecht weer: een lichte regenbui, maar wel met Bf 7 uit het westen. Terug naar boven

De gerepareerde duikboot in mijn vensterbank. Vergelijk dat eens met de foto van eergisteren!

Woensdag 19-12-2012

De discussie naar aanleiding van mijn (gerepareerde) duikbootje blijft de gemoederen in het Gastenboek bezig houden. Over mijn reactie op 'Vrouwonvriendelijk' zegt Frits (niet anoniem), dat ik niet in staat ben iets met iemand te delen. Hoe kom je daar toch bij, Frits? Ik deel mijn leven met mijn geliefde en ik doe verder erg mijn best om mijn belevenissen en zieleroerselen met iedereen te delen in mijn weblog (en in mijn boek). Ans laat weten dat medelijden met haar niet nodig is. Over de ontwikkelingen op de rechtbank in Almelo heb ik uitgebreid verslag gedaan, nog pas geleden op 28-11-2012 en ik ben nooit Veritijn geweest. Overigens kwam eergisteren de uitspraak van de rechtbank dat de eerstvolgende regiezitting inzake de strafzaak Jansen Steur pas op 3 april 2013 zal plaatsvinden. Men zegt dat de inhoudelijke afhandeling pas na de zomer zal beginnen.

Een anonieme Kerstman wil dat ik vaker vertel over mijn dagelijkse bloedsuiker en mijn prostaatkwaal. Hoewel ik nog dagelijks mijn bloedsuiker prik, heb ik eerlijk gezegd de neiging de lezers daar niet voortdurend mee lastig te vallen en om sowieso mijn leven te leiden alsof ik kerngezond ben. Welnu, mijn bloedsuiker schommelt rond de 7,0 mmol/l. en is dus fractioneel te hoog, maar ik hoop - nu ik een maand geleden de laatste hormooninjectie kreeg - dat op termijn, naarmate mijn hormoonhuishouding normaliseert, de spiegel dalen zal. Nóg meer Metformine slikken dan driemaal daags lijkt me niet de oplossing. Over de prostaat schreef ik overigens nog op 15-11-2012, beste Kerstman, en mijn te hoge bloeddruk is goed gereguleerd.

Denk niet dat de kwestie van de ellendeling Jansen Steur me voortdurend bezig houdt of dat ik er zelfs een boek over zou willen schrijven. Gelukkig niet.

Het is een grijze, stille dag. Eerst is er nog nevel. De vissers in de haven turen naar hun dobbers. Mijn verstopte neus en een verscheurende hoest bezorgden me een slechte nacht; nu gaat het iets beter. Ans is nu ook verkouden. Barbara en Esri komen langs om koekjes te bakken, die het kind deze week op haar school gaat uitdelen. Baby Vajèn (ruim 7 maanden) is ook mee; ze loopt nu langs de spijlen van de box heen en weer en levert luid en onverstaanbaar commentaar op alles en nog wat. Ik doe een boodschap. Het is woensdagmiddag, de schoolkinderen hebben vrij en groepen samen op en bij de kunstijsbaan op de Markt. Weer thuis in de beslotenheid van mijn studeerkamer zomaar opeens fantasieën over een nieuwe roman. Wonderlijk en mooi, totaal anders dan eerdere ideeën. Ik schrijf er nog niets over op, maar een uur later noteer ik voor alle zekerheid (?) toch maar een aantal elementen.  Terug naar boven

Eethuis 't Centrum, Schelluinen. Vlnr. Wiger, Wil, Arina, (negerbeeld in de vensterbank), Ans, Marianne, ik.

Donderdag 20-12-2012

Een gouden avond, gisteravond met vrienden in Eethuis 't Centrum in Schelluinen. Ans rijdt en brengt Wiger & Arina en mij erheen. Wil & Marianne zijn er al. We zitten met zijn zessen aan een lange tafel naast de ingang (zie foto hierboven) en hebben de hele avond geweldig plezier.

Vandaag komt er weinig uit mijn handen. Ik heb natuurlijk enigermate last van een dom hoofd. Het is een kille, grijze dag, na de middag begint een ellenlange regenbui. Ans gaat met haar broer Cees (die in het onzalige Papendrecht woont) naar een interview in het verzorgingshuis over het zorgplan van hun moeder. Straks zal ik naar de afscheidsreceptie gaan van een oude relatie in het Albert Schweitzerziekenhuis in Dordrecht. Dat is alles voor vandaag.   Terug naar boven

Het Standaard Model van de elementaire fysica, hier nog met één Higgs-deeltje

Vrijdag 21-12-2012

De dag dat volgens de Mayakalender (volgens sommigen) de wereld zou vergaan, verloopt zonder enige rimpeling. De laatste anderhalve week van het jaar, het begin van de winter, de kortste dag. De tijd dat allerlei personen en zaken als beste van 2012 worden uitgeroepen. Voor het blad Science is dat (terecht) het aantonen bij CERN van het Higgs-deeltje. Tegelijk komt er nieuws uit Zwitserland, dat de fysici van CERN in de Large Hadron Collider de sporen van niet één, maar van twee Higgs-deeltjes ontdekt zouden hebben. De ene is zwaarder dan de ander. Dat zou een spectaculaire ontdekking zijn! Sommigen veronderstellen dat het zware Higgs-deeltje massa geeft aan de fermionen, de elementaire deeltjes die de bouwstenen van alle materie zijn, en dat het lichte Higgs-deeltje dat doet voor de bosonen, de deeltjes die drager zijn van de funadamentele natuurkrachten. Zo lijkt de fysica toch weer logica te bezitten en is het Standaard Model van de deeltjesfysica weer even gered.

Het is een wat nevelige dag zonder wind. Ans en ik zijn nog steeds neusverkouden, maar het gaat allengs beter. 's Ochtends zit ik in het antiquariaat van Rijk de bestuursvergadering van de Stichting Poëzieroute voor. De chef van HG Reclame is ontboden om over alle mislukkingen en vertragingen te komen praten. We komen tot nieuwe afspraken: medio mei 2013 zal de hele route klaar zijn, belooft hij.

's Middags samen de boodschappen voor het weekend en deels voor de kerstdagen gehaald, lekker slenterend door de  binnenstad. Er heerst een gezellige drukte en het is niet koud. Alleen ontbreekt de wijn nog. Daarvoor rijd ik zometeen even naar Heukelum. Terug naar boven

Zaterdag 22-12-2012

Dezer dagen ontving ik de gebruikelijke, merkwaardige kerstgroet van de Japanse kunstenaar Shuzo Azuchi Gulliver. Dit jaar is het wel een heel merkwaardige (zie hierboven) Shuzo Azuchi nam ik 1992 deel aan de kunstmanifestatie BRAIN/Internal Affairs van het Gorcumse Beatrixziekenhuis. Sinds die tijd maak ik, of liever: maakt mijn hypofyse deel uit van een kunstwerk in ontwikkeling. Als je wilt weten hoe dat zit, moet je de beschouwing 'Een bijzondere wijze van begraven' lezen.

Gisteravond en vannacht opnieuw wat invallen voor het nieuwe boek. Ik noteer ze nu trouw. Schrijven zit er nog niet in, de ideeën moeten eerst verder rijpen in mijn hoofd. Het is een vreemd en mooi proces, dat begint met twee scènes, die bij een vooralsnog onbekend verhaal horen. Scènes, die me intuïtief het gevoel geven dat ze belangrijk zijn, maar de context ontbreekt nog.

Des levens dorre regelmaat neemt wederom een aanvang. Laatste boodschappen in de stad. Het is een stille, grijze dag en nét wel of nét niet droog. Ergens ertussenin. Op de Markt groeperen voor het kunstijsbaantje de lopers en loopsters van de Santa Run samen, allen gehuld in kleurrijk rood kerstmanskostuum. De mensen lachen alsof het moet. In al zijn vreugdeloosheid is het een typisch Rotary-gebeuren en de allengs toenemende miezerregen maakt het nog extra vreugdelozer. Gauw haal ik een stokbrood in De Franse Winkel en maak me daarna  uit de voeten. Een kopje warme koffie als troost in het antiquariaat bij Joke.

Thuis zie ik dat het ook in Ayíos N. regent. Nou ja, het gevoel van leegte zal snel over zijn als straks al mijn kinderen langskomen en vanavond blijven eten. Uit de kelder haal ik het kinderbedje en zet op onze slaapkamer in elkaar. Ans is al dagen in de weer met het vervaardigen van kruidige Indische schotels. Haar beide meiden zullen ook even komen kijken. Terug naar boven

Zondag 23-12-2012

Ja, daar waren ze dan weer eens allemaal samen gistermiddag en -avond: al mijn kinderen en kleinkinderen - een vrolijke en chaotische bende in onze kleine huiskamer. Natuurlijk werd de gebruikelijke statiefoto gemaakt. Mijn nageslacht, de Zijlstra's, denk ik trots, al heten ze niet allemaal meer zo. Dat maakt niets uit; wat heb ik ze lief! De meiden van Ans, Barbara en Tessa, komen met respectievelijk dochter Esri en baby Vajèn, even kijken en goeiedag zeggen. Het is altijd leuk om mee te maken hoe die kinderen ook in elkaar geïnteresseerd zijn. Floor ziet verwonderd toe hoe Vajèn, slechts drie weken ouder dan haar jongste kind Lisa, al in de box gaat staan, in haar gedrag al bijna een peuter. Lisa is nog een echte, hele lieve en rustige baby.

Momenteel gaat het eigenlijk verdraaid goed met de drie van mij. Bas, een tijdlang het zorgenkind, heeft het zeer naar zijn zin op het Haagsch Conservatorium. Rommert en ik zitten verbaasd naar hem te luisteren, het is wonderbaarlijk wat dat joch niet allemaal van muziek en muziektheorie afweet.

Bij het opentrekken van de gordijnen miezert het in de haven; een miezerregen die de hele dag lijkt te duren. In Egypte hebben de Moslimbroeders hun lamentabele grondwet door de beide rondes van het referendum weten te duwen. De seculiere oppositie betoogt dat er is geknoeid met het referendum en zal de strijd voortzetten. Later vandaag wordt het droog. Om drie uur gaan we naar restaurant/café 'Soestdijk' op de Langendijk, voor een familiebijeenkomst van de zijde van Ans. Gezellig, niet in de laatste plaats vanwege de glühwein. Op Ans' verzoek fotografeer ik haar drie kinderen (foto hier). Terug naar boven

Kerst- en nieuwjaarskaart van Wim van Heel

Maandag 24-12-2012

Hiernaast de jaarlijkse kerst- en nieuwjaarsgroet van Wim van Heel. Zo te zien is het een mooie nachtopname van een rivierkade in Dordrecht. Of is het langs de Beneden Merwede in het onzalige Papendrecht? Dank Wim! Ook voor jou de beste wensen!

Schaakliefhebber (of liefhebster?) Caïssa bekritiseert in het Gastenboek mijn onvriendelijke opmerkingen van eergisteren over de Rotary, in verband met de Santa Run. Nu is het doel van die actie uiterst sympathiek (o.a. verwaarloosde kinderen in asylzoekerscentra), maar ik kon niet nalaten te denken: 'Ach, het is alleen maar symptoombestrijding, laten ze liever ervoor strijden die regeling voor minderjarige asylzoekers te verbeteren'. Bovendien was ik die dag in een sombere stemming en dan is er weinig goed en laat ik eerlijk zijn: ik heb niet veel met de Rotary en met andere serviceclubs. Ik pas er nou eenmaal niet niet bij. Vroeger, in mijn jonge jaren, hoorde je evident tot het establishment als je bij zo'n club was. Daar kon natuurlijk geen sprake van zijn. Later hield ik wel eens voordrachten voor de Rotary en andere clubs, en vroeg men of ik lid wilde worden; iedere keer heb ik vriendelijk bedankt. Waarom eigenlijk? Ik zou vandaag de dag immers zelfs VVD kunnen stemmen, hoewel ik het nog nooit gedaan heb. Oude gewoonten zijn hardnekkig.

Nee, er is nog iets anders. Het heeft ook te maken met de karakteristieke 'kakkerigheid' die je in die clubs meestal aantreft, de dikdoenerij en het onderlinge air van 'arrivé's', van de 'charitas met het glas in de hand', die me tegenstaan. Maar het is toch goed dat ze ook aan maatschappelijke hulpverleningsprojecten doen? Ja, zeker, dat is zo maar het heeft voor mij tezeer een demonstratief karakter, zoals op die Santa Run en nog veel erger op de oorverdovende herrie en borstklopperij van zo'n Serious Request actie: 'Kijk ons eens!' Een soort feestende liefdadigheid, een hossende goedgevendheid, met champagne en pils in de hand, tegen het einde van het jaar, die me op me overkomt als strijdig met de aard en de ernst van het te stelpen leed. Nee, liefdadigheid betracht je in stilte. Het is al erg genoeg.

Tja, Caïssa, u ontlokte me een hele beschouwing. In elk geval wens ik ook u fijne feestdagen en een gelukkig en gezond 2013 toe.

Weer een donkergrijze dag. Ik voel grote weerzin om op te staan en blijf lang in bed liggen. Ans gaat bij haar moeder kijken. Later loop ik naar de poelier op de Langendijk om de voor de kerstdagen bestelde kalkoen af te halen. Daarna naar de HEMA en de Citymarket in de Westwagenstraat. Er staat een lange rij afhalers voor de poelier, tot op straat, als ik terugloop. Thuis lezen in Reve 3. Vanavond kerstavond. Dan mag de geliefde mijn cadeautje onder het kerstboompje open maken. Vanmiddag zag ik er opeens een nieuw pakje liggen. Voor mij misschien? Terug naar boven

Kerstgroet van Jaap & Diana van de Kiara

Dinsdag 25-12-2012, 1e Kerstdag

Gisteravond weer gesmuld van confit de canard. Mijn kerstcadeautje, een collier, valt bij de geliefde in zeer goede aarde. Zelf krijg ik een nieuwe broek en een nieuw overhemd. Vandaag lekker samen. Er komt niemand op bezoek. Buiten is het wisselend; aangenaam van temperatuur, soms zonnig, de wind is uit het zuiden, later gaat het regenen. We lopen naar Buiten de Waterpoort, omdat in het nieuws van hoog water in de rivieren gewag wordt gemaakt. Het valt mee, maar de meeste regenafvoer uit de Europese afwateringsgebieden wordt pas na de Kerst verwacht. Thuis luisteren we wat verstrooid naar de Top 2000 op radio 2. Er komen toch veel lekkere nummers langs.

Er is bericht van Geert & Ine over onze Dulce. We schrikken er even van:

'Met ons is alles prima en de Dulce rolt net als wij op de swell een beetje rond haar touwtjes. Tot dat......er van enkele touwtjes nog maar op één van de drie strengen vast zat. Marinero Stratos, de enige met ogen, zag dat er drie landvasten bijna door waren en ik zag dat één van de nieuw geplaatste harpen aan de steiger ook helemaal los zat. Stratos heeft een lijn opnieuw gesplitst en we hebben de plastic slangen ook anders gezet.
Jullie hebben bijna overal heen en weer gaande lijnen gezet, maar die gaan schuiven en slijten dan heel erg. Ik heb ze nu allemaal enkelvoudig naar de boot gebracht, met vaste punten aan de wal. Alles ligt nu goed en jullie hoeven je geen zorgen te maken.  We waren gelukkig op tijd, want de laatste dagen draait alles weer als in een kolk.
Morgen (25e) moet het minder worden.
Fijne feestdagen daar.'

We bedanken Geert & Ine per mail uitvoerig voor hun goede zorgen. Het liefst sprong ik in een vliegtuig om zelf te gaan kijken, maar dat is natuurlijk overdreven. Het klopt dat we de landvasten dubbel hebben belegd (heen en terug), dat zijn we zo gewend. Maar in de klotsbak die de marina van Ayíos N. regelmatig is, slijten ze op die manier kennelijk sneller.

De koningin houdt vanmiddag een zeer Europgezinde kerstrede. Dat me dat ook nog moet gebeuren: dat ik het helemaal met de majesteit eens ben. Vanavond eten we onze (kleine) kerstkalkoen. Terug naar boven

Pina bausch in haar ballet 'Café Müller'

Woensdag 26-12-2012, 2e Kerstdag

Een voordeel van de kerstdagen, zolang er tenminste niemand langskomt, is dat je wat meer tijd neemt om naar TV te kijken. Niet alleen naar de Top2000, die op kanaal 222 (Cultura24) integraal te zien en te horen is, maar ook naar mooie programma's op de publieke kanalen. Gisteravond bleef ik tot bij enen op voor een boeiende film van Wim Wenders over de Duitse choreografe Pina Bausch: PINA (2011). Ik zag voor het eerst een ballet van haar in 1983 op het Festival van Avignon. Dat was 'Nelken' (Anjers), een verbluffend ballet op het binnenplein van het pauselijk paleis. Later zag ik - ergens, maar waar? - het obsederende 'Café Müller' uit 1978. Ze was tientallen jaren de ziel van het Tanztheater in Wuppertal, waar ze in 1972 als artistiek directeur aantrad en dat ze tot haar dood in 2009 leidde. Ze werd door haar dansers op handen gedragen.

In de lange film was heel veel van haar werk te zien. Soms vond ik de weergave van Wenders ietwat aan de idolate kant; het zij hem vergeven. Een fantastische, onvergetelijke kunstenares.

Merkwaardig en bemoedigend. De film inspireerde me een aantal malen tot verdere gedachten over mijn nieuwe boek. Ik heb ze alle genoteerd op een schrijfblok. Geleidelijk ontstaat er een iets als een schema, zonder dat ik nog besef waar het toe zal leiden.

Vanmorgen opnieuw tamelijk laat op. De nieuwe broek en overhemd van Ans aan. Het is zacht en zonnig weer; pas tegen het eind van de middag zal er weer regen komen. We hangen wat voor de TV: de Top2000. Straks zullen de kinderen en kleinkinderen van Ans komen en is het huis weer vol. Terug naar boven. 

Bovenste rij vlnr: Tessa met Vajèn, Jordin, Barbara en Esri. Onderste rij vlnr: Nikita, Kate met Caelan (achter haar) en Liam

Donderdag 27-12-2012

Gisteravond was het opnieuw een gezellige bende in ons appartementje. De meiden van Ans met hun aanhang en kinderen op bezoek. We kregen een fotoschermpje, of hoe heet zo'n ding, van ze. Je stopt er een USB-stick met foto's in en dan komen die een voor een als een doorlopende diapresentatie op het schermpje te staan. Daarbij kregen we een CD met 193 foto's, die ze hadden laten maken op een fotoshoot door een fotograaf (zie eentje hierboven). Nadat ik ze van de CD op een USB-stick had gezet, liep het vlekkeloos. Voor het apparaatje zal ik een goede, vrije plaats ergens in een boekenkast zoeken.

Ans had weer Indisch gekookt en daar smulde iedereen van, terwijl ondertussen de Top2000 op de TV voorbijkwam. Buiten regende het onophoudelijk. Pas tegen twaalf uur ruimden Ans en ik de rommel op en sloegen ons door een mega-afwas heen.

Vandaag een sombere dag, niet koud maar grijs met af en toe regen. Ans maakt het huis schoon en ik breng de vuilnis en de grote hoeveelheid lege flessen weg. Even bij de rivier kijken. De waterstand is hoger dan eergisteren, de uiterwaard staat onder maar het terrein van Buiten de Waterpoort nog niet. Morgen schijnt het hoogste niveau te worden bereikt. Weer thuis duf ik wat weg in mijn luie stoel met deel 3 van de Reve-biografie op schoot.

Nog een paar onbestemde dagen en dan is het Oudejaarsavond.   Terug naar boven

Het ringetje vormt een antenne op het achterste paaltje op het brugdek

Vrijdag 28-12-2012

Mooi klusje voor het soort muisgrijze regendag waar we dezer dagen niet vanaf schijnen te komen. Sedert de restauratie van mijn duikbootje ben ik nog ontevreden over een detail. Op het brugdek staan twee 'paaltjes', de voorste is de periscoop en de achterste heeft zo te zien geen functie. Ik vermoed dat er een antenne op stond. Onlangs vond ik een ringetje, dat daarvoor geschikt is. Dus vanmorgen lijm ik in opperste concentratie dat ringetje op het paaltje. wat een fraai gezicht! Zie hierboven.

Is de ronde vorm van de antenne wel juist? Dat weet ik eerlijk gezegd niet. Voorzover ik weet pikt een ronde antenne uit alle richtingen radiogolven op. Dat kan bij een duikboot handig zijn. Radiogolven dringen slecht door in water. Daarom gebruikt men voor de communicatie met duikboten zeer lage frequenties, VLF en zelfs ELF (extremely low frequencies). Of die ook rond zijn, weet ik niet, maar het staat wel mooi.

Ans krijgt haar jeugdvriendin Jannie op de koffie. Daarna de tredmolen van weekendboodschappen in de regen, deel 3 Reve-biografie inclusief tukje, en wijn halen bij Inge in Heukelum.  Terug naar boven

Poseidon windverwachting a.s. zondag 18.00 uur

Zaterdag 29-12-2012

Eindelijk een dag die, althans bij de aanvang, zonnig is. De wereld ziet er meteen een stuk vrolijker uit. Vanaf de haven klinkt een scheepstoeter. het signaal geeft de start aan van de zoveelste viswedstrijd. Dat de vissen (bliekjes = voorntjes of blei?) het ooit zullen afleren te bijten, geloof ik niet meer.

Ik verdiep me in de weer- en windsituatie van het weekeinde in Ayíos Nikoláos. Op de overzichtskaarten is er een lagedrukgebied, dat daar in de buurt blijft circuleren. Op de Poseidonkaart van morgen, zondag, zie je dat Laag fraai liggen, westelijk van Kreta. De wind cirkelt tegen de klok in rond de depressiekern. In de kern zelf is helemaal geen wind. Je ziet ook dat het systeem niet al teveel wind bevat (wel veel regen) en dat Kreta en vooral Ayíos N. helemaal in de luwte blijven. Dat ziet er geruststellend uit. Er is meer wind in het noordelijk deel van de Egeïsche Zee (Bf 6 - 8). Overigens houd ik hier op de homepage een paar keer per dag het weer in Ayíos N. bij.

We drinken koffie in de stad (bij Sweet ima op de Langendijk) Het is wonderlijk zacht weer, bijna lenteachtig. Veel winkeliers hebben de winkelpuien opengezet. Bij de kraam op de Groenmarkt kopen we drie oliebollen zonder suiker; twee voor Ans en een voor mij. In een broccantezaak op de terugweg zien we een leuk wandrekje voor boven de keukentafel. Die tafel raakt steeds voller met allerlei dingen (agenda's, mobieltjes, houdertje met tandenstokers, boodschappenbriefjes, e.d.), zodat er 's ochtends steeds minder plaats is voor de ontbijtboel. Met plezier hang ik het op. Morgen een foto. Daarna maken we de oven schoon; er zit aangekoekt vet van de kalkoen op de wanden, dat aardig stinkt als je hem aan doet. Lunch met de resten van de kalkoen in chili con carne. Heerlijk, dat getuttel met zijn tweeën. Alsof dat nog niet genoeg is, zet ik mij vervolgens achter de laptop en schrijf de eerste 600 woorden van wat een nieuwe roman zou kunnen worden. Vooralsnog zonder titel. Met de precieze bewoording van de eerste regels liep ik al uren in mijn hoofd rond, met de eerste scène al dagen. Waar het me heen voert weet ik niet, maar het voelt wel lekker.

Tessa en baby Vajèn komen theedrinken. Ik loop voor een kop thee even bij Rijk langs. Terug naar boven

Stoomsleepboot Jan de Sterke in kerstsfeer. (Foto De Gorcumse Courant)

Zondag 30-12-2012

Gister tot diep in de nacht samen naar de TV gekeken. Twee cabaratiers, eerst een conference ('Met alle respect') van Theo Maassen, grof maar geestig, daarna van Ronald Goedemondt. De laatste kenden we niet; zijn optreden was vrolijk en vol bizarre vondsten. Daarna keken we naar 'Top 2000 à Go-Go' van Matthijs van Nieuwkerk en tenslotte naar een spannende aflevering van 'A touch of Frost'. Toen was het twee uur geweest.

Veel regen de hele nacht door. Het is een redelijke dag vandaag. Veel wandelaars op de sluis. Ans gaat even bij haar moeder langs. Ik lees verder in deel 3 van de Reve-biografie en stuit op een merkwaardig feit, zomaar verstopt in een enkel zinnetje tussen twee alinea's, de ene over hoe hij zijn 65-jarige verjaardag vierde, de andere over de diefstal door zigeuners van zijn auto bij zijn Franse huis 'La Grâce' in het dorp Le Poët-Laval:

'Reve heeft zijn recht op AOW nooit verzilverd.'

Dat is vreemd. Waarom? Dat zou je willen weten. In het boek komt Reve over als iemand die altijd zeer op de penning was. Zijn uitgevers trok hij graag het vel over de oren en voor optredens in films, TV en radio, alsook voor lezingen, signeersessies e.d. vroeg hij altijd hoge bedragen. Rond zijn zestigste was hij onderhand miljonair geworden. Het is toch curieus dat biograaf Nop Maas slechts het enkele feit vermeldt, zonder enige toevoeging of uitleg. Vond Reve de uitkering voor zijn oudedag niet nodig? Wilde hij niets van de staat ontvangen? Tegen de toekenning van lintjes en literaire prijzen door de regering had hij echter nooit bezwaar.

Pas in de tweede helft van de middag raak ik aan het schrijven. Het is niet veel. Nu ruim 800 woorden over twee bladzijden. Dat is zo goed als niets.

Straks komen ze de kleintjes Esri en Vajèn brengen en de grotere kinderen Jordin en Nikita. Terwijl ze bij ons eten gaan hun ouders Barbara & Michel en Tessa & Jeffrey met zijn vieren in de stad sushi eten.  Terug naar boven

Op de punt van Buiten de Waterpoort. De Merwede zakt alweer

Maandag 31-12-2012, Oudjaarsdag

Opnieuw wordt het 2.00 uur vannacht voor de TV met inspecteur Frost. Vanmorgen lijkt het een redelijke Oudjaarsdag te worden: het is winderig maar droog. De voorspellingen geven echter regen en harde wind in de avond. Ik haal mijn smoking uit de kledingkast in de kelder. Altijd leuk om hem één keer in het jaar te dragen, maar past hij nog? Colbert Ok, maar de broek. Pfff...erg nauw. Ik breng hem snel naar de Turkse kleermaker in de Haarstraat. Kan hij hem nog uitleggen? Jawel, om vier uur kan ik hem ophalen.

Even door naar Buiten de Waterpoort, naar de rivier kijken. Het water zakt alweer (foto hierboven). Weer thuis zetten we de champagne in de koelkast. Ik kopieer wat oude fotobestanden op een USB-stick en steek hem in het 'fotowisselschermpje' dat we met de kerst kregen. Altijd leuk om naar beelden van onze vroegere zeilreizen te kijken. Het levert een hoop heimwee op.

's Middags wat geschreven. Niet veel. Nu precies 1000 woorden over twee bladzijden. Dan loopt het tegen vieren en moet ik de broek van mijn smoking ophalen. De winkels zijn aan het sluiten; enkele mensen haasten zich door de straten voor laatste inkopen. Jongetjes slenteren over straat en werpen rotjes naar nietsvermoedende voorbijgangers. Een oude man valt van schrik; ik help hem op de been. De broek is klaar. Op de 3e Waterkering zijn de bestuursleden van buurtvereniging KNAKE bezig om een tent op te zetten. Tegen de voorspelde wind spannen ze lijnen. Vanaf half één vannacht is er nieuwjaarsborrel. Thuis pas ik de broek en ja hoor, hij zit een stuk aangenamer over mijn embonpoint, zo gaat het wel. Even kijken: er valt lichte regen in Ayíos N. en op de buienradar zie ik dat een regenfront over ons land begint te trekken. Om zes uur gaan we naar de overkant, naar Wiger & Arina, met drank, taart en hapjes. Op naar 2013! Terug naar boven

Lees vanaf hier verder in het Logboek 2013/1 Gorcum + Kreta!